bu mektup sana dilara
satýrlarýn üstüne
rengini kaybetmiþ kurumuþ çiçekler dökülmüþ
gözyaþý tuzlarý
hüzün kýrýntýlarý
mumlar titrek ýþýklarýný salarak
hala aydýnlatmaya çalýþýyor masayý
her biri son beyazlýðýna kadar karalanmýþ onlarca kaðýt
kurþunu tükenmiþ onca kalem
masanýn üstünde vesikalýk resimler
onlarca kez çoðaltýlmýþ ama hepsi sen
objektife baktýklarý o anda donup kalmýþ
tüm civarý kaplamýþlar
tek tek
bana bakýyorlar
sandalyeyi çekip oturuyorum
avucum da ki resminde gözüm
sonra dudaklarýma yaklaþtýrýyorum
öpüyorum.., öpüyorum.., öpüyorum.
bir yandan gözlerim doluyor
bir yanda hasretin dilara
*
sen, yanaðýnda bulutlar terleyen dilara
nasýl özlemem seni
dolunaylar kaþýnýn ucunda bir ben olmaya can atarken
serçe kanatlarýna düþürülen gölge seni okurken
nasýl hasret duymam sana
sensiz, yabanýl bozgunlar
vahþi yenilgiler sunuyor þimdi türkülere
sensiz…
yörüngesinde fýsýltýyla can çekiþen yaðmurlar
bulanýk sellerce akýyor
sensiz ilerleyen zamanda efsaneler kendilerini yakmaktalar
esrarlý havzalarda yollarýný yitirmekte çalýkuþlarý
güneþin batýþý gözlerinde seyredilen sevgililere
hicran elçileri getiriyor umulmadýk akþamlar
kimsesiz beldelerde doludizgin þelaler
hüzün niyetine çaðlarken
el yazmasý mektuplarýn
yarýn yeniden baþlanacak okunmaya dilara
bunca zaman geçti dilara
hala devam ediyorum yaþamaya
yani deðiþen sadece saçlarýmýn rengi
duruyor yerli yerinde yüreðim
hem þimdi daha da güçlü
haykýrýrken adýný
etrafa
meydanlara
sokaklara
*
güneþ hep güzel batar akþamlarda
her yarýn geceye saklýdýr çünkü
senin saklý olduðun gibi
kavuþacaðýmýzý bilmese saatler
sence böyle mi akar
boðaz rüzgarýnda salýnan martýlara inat
erguvan dalýndan baharlar taþýnýr mý
güz ortasýna dilara
soðudukça kaynýyor , yanýyor içim
kanayan þiirler ezberlettin bana
bütün sözler kendiyle meczup þimdi
nefesimde titremeler
aðlayamam
konuþamam ki
mektubun son satýrlarý
har bölerek yazýldý sayfaya
çýðlýðý sukutu kadar derin
buðusu muamma bir aþk gibi
öp gözlerimi þimdi
dokunur gibi gökyüzüne
yani böyle bir hayalet resimdir iþte benim sevinçlerim
üç yaným deniz
her taraf kör budak
ey karanlýklarýn en derinliklerinde bile parýldayan
sonsuz aþkým
ey her zerrede aþikar olan
bir o kadar perdelenmiþ karasevdam
zarfýn içine koyduðum gonca güller
senin eline deðmeden
renk açmaz oldular dilara
*
bir marazi aþka benzer yokluðun
senin saçýn gibi uzayýp gider gecelerden gecelere
yaðmurlarýn eteðinden geçer þiirler
örselenir kelimeler aþklar boyu
kuþlar sen þehirdeymiþ gibi aldanarak uçarlar boþluða
dalgýn efkarlara bürünür ayrýlýklar
bir narin dala tutunmuþ serçeler ta göðsünden vurulur
tahammül sancýlarý ebemkuþaðýnýn altýnda aðlýyorlar
sana veda ederken dilara
redfer