Eylül Çıkmazı

eylül çýkmazý

yaz dolanýrken sokaklarýn ince beline
kara bir kýþ gibi kapýna geldim
ah hüzünlü gönlümün talancýsý
parmak ucum kapý zilinin üzerinde

dertlerin en zifiri deminde daðýldým
kýyýlarýma ýþýksýz ve sessizce dökülürken
her saniyesi acý veren bir süreç
sindire, sindire yaþadýðým sensizliði

inanýlmaz bir hýzla gelip geçti
ellerimde ufalanan seneler
yasa hükmü altýnda kalmýþtý
heyecan kalmadý, heves bitti

içim, dýþým solan yapraða döndü
dört bir yanýmý saran yaþama telaþý
bir karaltý gibi
penceremi açýk / kapýlarý vuran kim?

caddeleri bombalanan, köprüleri yýkýlan
terk edilmiþ bir þehir gibi içim
ben önceden rakýyý böyle içerdim
aþýlmaz daðlarý bir solukta geçerdim

bir bulut gibi saran umutsuzluk
ölüm kokan bir sonun kehaneti oldu
eylül çýkmazýnda
silindir gibi geçen zaman ruhumu yýprattý
rüzgar külümü çaldý

buz kesmiþ havada, sýcak uykuya dalýyorum
sýðýrcýk sürüsü ayna’ dan içeri

damar orhan özgül
Sosyal Medyada Paylaşın: