Can canana esir olmuþ, gözüm bir þey görmez iken, Kahretsin ki þu an bile yüreðimi sýnýyorum. Bað periþan; baðban sefil; sunduðuysa sâfî diken. Çabalarým hep nafile; kurtulurum sanýyorum.
Önerseler, yâri unut, cennetine var geç, senin. Ölümsüzlük þerbetini altýn kaptan al, iç, senin. Teneþirsiz ve kefensiz, haberi yok hiç kimsenin, Bir tas zehir zýkkým ile ben kendimi yunuyorum.
Sevda böyle bir þey imiþ; acýlar var hamurunda. Yuvarlanýp dibe battým hasret denen çamurunda. Yankýlanýr döner sesim; bilmem kimin umurunda! Hedef zirve; çýktým yola, dik yokuþlar iniyorum.
Bakmadýðým yer kalmadý, kapýlarý aralayýp, Sanýlmasýn mola verdim, tek nefesçik duralayýp, Unutmayý çok isterken methiyeler sýralayýp, Rastladýðým her bir kula, neden onu anýyorum?
Ya ben çare bulamadým, ya da kader istemedi. Düðümlendim; çözüm nedir? Kime sorsam var demedi. Yorgun düþtü ayaklarým, daha öte gidemedi. Çaðýrýyor zalim sýla; boynu bükük dönüyorum.
Kaderimin aðlarýný ilmek ilmek ören sensin. El anlamaz çektiðimi; hâllerimi gören sensin. Bu garibi çölden çöle takdirinle süren sensin. Adýnla kavrulan dile su ver Mevlâ’m; yanýyorum.
Mücella Pakdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.