GAMLANMA GÖNÜL
En derin duygularýn, mensubuyum bu günler.
Saçýmdaki aklarýn acýsý baðrým yakar.
Her adým attýðýmda titriyor bak zeminler.
Kavi bildiðim vücut, her adým beni yýkar.
Hasretlerim karýþtý kararsýz dumanlara.
Hayatta olan þans mý, kaldýlar gülmanlara.
Haykýrsam volkan olur, çatlak verir daðlara.
Böylece hüzünlenir belki de benden býkar.
Kâinattaki zerre böbürlenen insanlýk.
Dünyaya daðýtýlmýþ, baþýboþ kalabalýk.
Nedendir bilmiyorum anlamsýz kalabalýk.
Milyonlarýn içinde yalnýzlýk beni yýkar.
Ýyilik ve kötülük çorap söküðü gibi.
Mutsuzluðun acaba kim ola müsebbibi.
Kýrk kulaçlýk kör kuyu hayret görünür dibi.
Sinekli bataklýkta, güller bile pis kokar.
Dadaþým bir yeisin, bir elemin mensubu.
Ýki kuruþluk hayat, tutarlarýn mahsubu.
Gönlümdeki bu sevgi gönüllerin mahbubu.
Milyonluk kâinata, en yücelerden bakar.
27.08.2024 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.