Sonbahar akþamlarý düþlediklerim arasýndaydý güneþ Pýrýl pýrýl güleç yüzlü çocuklar gibi Sýcacýk bir þeydi insanýn içini ýsýtan Ne zaman o bahçelerden geçsem Yemyeþil sýmsýcak sular akardý içime Fesleðenler, güller, hanýmeli kokularý gelirdi aklýma Uzun metrajlý sessiz bir filmdi hayat Her karesi dopdolu Her rengin toz pembe
Yine bir sonbahar akþamý gözlerim dopdolu Güneþ battý ufukta. Ne fesleðen, ne gül, ne de hanýmeli kokusu duyulmuyor artýk Uzatmalarý oynuyorum gri yapraklar gibi Ne oldu der gibi bakan gözlerim Cevabý biliyor artýk: "Düþ bahçelerim hayal oldu, Düþlerimin rengi sordu."
Aðustos 1996
Sosyal Medyada Paylaşın:
sessizliginsesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.