Kibrit ve Kutusu

Sen ve ben, iki ayrý özne,
Sahnesi dünya olan bu yaþam tiyatrosunda,
Sen ve ben, “BÝZ” olmaya çalýþan,
Ýki acemi aleviz bu dünya yangýnýnda.
Yalanlarla yakýlan bu yangýnda,

Sen kibrit kutusu, ben ise bir kibrit çöpü,
Birbirimize yakýnýz, ama uzak da bir o kadar,
Alevimiz ayný olsa da amaçlarýmýz ayrý,
Ayný yangýnýn içinde, farklý þekilde yanan.

Gözlerinde bir umut ararým, her gecenin sonunda,
Dudaklarýnda bir tebessüm, her küle döndüðümüzde,
Belki de bu yangýnýn anlamý budur,
Yanarken bile birbirimize tutunmak zorunda kalan.

Sen ve ben, iki acemi alev,
Sonsuz bir yangýnýn içinde belki de,
Ama yine de, her külden yeniden doðarak,
Birlikte yanarýz ayný sahnede.

Sosyal Medyada Paylaşın: