Ölüm kokuyor denizin nefesi

Aklýmýn güzergâhýnda
yýrtýk pýrtýk bir gökyüzü
Afilisinden
pür makyaj kelimeler
raks ediyor dudaklarýmda
Karanlýðýn iri bedeni sarmalýyor
omuzlarýmý
Ben þarkýlar söylüyorum içimdeki tren raylarýnda
tüm uðurlanmýþlarýn ruhlarýna
Beyin mesafemde
intihar eðilimli þizofren uçurtmalar
bu þehre daraðacý kuracak
Düþ halatlarým sarkar
hava boþluklarýna






Sirkeciden vapura bindiriyorum
alabora olmuþ tüm zamanlarý
Kýyýya vurmuþ
ölü balýklarý istifliyorum
avucumdaki kasalara
Gözbebeklerimi eþeleyen kum taneleri
Kirpiklerime dolaþmýþ aðý býrakýyorum
martýlarýn kanatlarýna
Simit, tuz, su
ve
ölüm kokuyor denizin nefesi
Sonra içim acýyor
secdedeki iyi niyetlerim
sömürülen özgürlükler
yapýþmýþken aðzýmýn tabanýna
Fondip yapýyor içiyorum denizi
Göðsümde yalpayalan gemiler
Alevim halbuki ben





Derken karýncalar üþüþüyor akbaba ruhu rolünde beynime
Dirhem dirhem kemirgen bir ölüm
ya da
ruha hacamat
bu ince ince çizikler






Dönme dolapta çocukluðum
Dudaklarýmda elma þekeri yapýþkanlýðý
Tanýdýk bir korku tünüyor kirpiklerime
kötü cadý
ve
ormandaki kurt
Bir de karýncalar
derine derine






Anne merhametini eziyor
koca devim
ayaklarým
büyüyor
büyüyorum
Ürküyorum hâlâ
masalsý anlatýlarý sýrtlanmaya
aklýmýn çeperinde koca bir kambur





Ýtaatkar
Siyah beyaz bir fotoðrafým tavan arasýnda
örümcek aðlarýyla oynaþan






Yýllanmýþ yorgunluk
asýrlýk
korkum yatýyorken gözlerimdeki mezarlýkta
minik bir çocuðum ben oysa





Soytarý þenliðinde
allý pullu bir gülümseme dudaklarýmda
Aðzýmda anason kokusu
Ayyaþ sövgüler döküyor rüzgâr
çatlamýþ alnýmýn yazgýsýna
Fikrimde katre katre
yetmiþ iki ýrk ölüyor
Ayný zakkumun dudaklarýnda görülmüyor
fark edilmiyor ama










Sosyal Medyada Paylaşın: