On yýl evveldi. Cahildim. Neydüðü belirsiz bir pazartesiydi. Sevda yüklü bir kamyon çarptý yüreðime.
Kaza süsü verilmiþ bir cinayetti bu. Suçlu, maktülün kendisiydi. Cinayet mahalinde ki suç aleti, katil bir pazartesiydi. Ve polisler bir çift buðulu göz buldular, maktülden artakalan.
Çocuktum oysa, nasýlda sevebilmiþtim.
Derler ki; o günden beri, kamyonlar,hiç sevda vurmazlar sýrtlarýna. Ve nerede bir pazartesi olsa, Belki o da sever diye analar, çocuklarýný sokaða býrakmazlar
Abdullah Ecevit
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahecevit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.