NEYLEYİM?

Kýrmýzý güzeldir þanlý bayrakta
Gönderde olmayan al’ý neyleyim?
Kökün hikâyesi yansýr yaprakta
Ben orman isterim, çalý neyleyim?

Menzile götüren yollar güzeldir
Hakk’ý zikreyleyen diller güzeldir
Çiçeklere durmuþ dallar güzeldir
Meyvesi olmayan dalý neyleyim?

Aktýkça çoðalsýn birlik çeþmesi
Zordur üstekinin alta düþmesi
Sabýrla mümkündür kulun piþmesi
Petekler tarumar, balý neyleyim?

Beþ vakit ezanlar kutlu çaðrýdýr
Ýlticamýz yalnýz Hakk’a doðrudur
Tecelli mekâný kulun baðrýdýr
Duaya kalkmayan eli neyleyim?

Bugünden umut yok, dünü özledim
Gece derin kuyu, günü özledim
Ben bende deðilim, beni özledim
Sazlar paramparça, teli neyleyim?

Çoðunun kýblesi paraya dönük
Kalp gözümüz kördür, ferimiz sönük
Þahsiyet teneke, etmez bir fenik
Namazsýz, niyazsýz kulu neyleyim?

Ýslâm kutlu çatý, namaz direktir
Hakikat yolunda rehber gerektir
En büyük kýlavuz temiz yürektir
Hakk’a götürmeyen yolu neyleyim?

Makamlar, mevkiler yemdir insana
Ömür hakikatte demdir insana
Ýman karanlýkta þemdir insana
Parayý neyleyim, pulu neyleyim?

Dolup boþalmýþtýr, dünya bir duldur
Hakk’a aþinadýr, insan bir kuldur
Yürümesini bil, hayat bir yoldur
Bekârlýk sultanlýk, dulu neyleyim?

Bir ömür koysan da hiç dolmaz küfen
Kimine mülk düþer, kimine kefen
Ölümsüz olmayý bulamadý fen
Gönülden üryaným, çulu neyleyim?

Bunca eza, cefa çeken benim ben!
Kanlý gözyaþlarý döken benim ben!
Boynunu dal gibi büken benim ben
Ömürden düþülen yýlý neyleyim?

Dünya bir ormandýr, insan bir çalý
Arýlar yiyemez yaptýðý balý
Kimlere yâr olmuþ dünyanýn malý?
Götüremediðim malý neyleyim?

Yaþadýðýn günün kýymetini bil!
Aðlayanýn gözündeki yaþý sil!
Bizler de gideriz çaldýðýnda zil
At öldükten sonra nalý neyleyim?

Hikmetleri gören göz gerek bize
Puslanmamýþ ayna, öz gerek bize
Namus addedilen söz gerek bize
Hakký söylemeyen dili neyleyim?

Haktan uzaklaþan saç baþ yolmuþtur
Tövbe eylemeyen piþman olmuþtur
Söyle, aramayan neyi bulmuþtur?
Yârin olmadýðý ili neyleyim?

Anlayan bulunmaz, söylesen boþa
Çoktan dönüþmüþtür vicdanlar taþa
Engel olmak müþkül gözdeki yaþa
Çekmekten usandým, zül’ü neyleyim?

Ömür kum saati, akýp gidiyor
Dünyaya her gelen bakýp gidiyor
Dost zannettiklerim sokup gidiyor
Bülbüle cevreden gülü neyleyim?

Dünya bir meyhane, peymaneyim ben
Kanadý tutuþmuþ pernaveyim ben
Yolunu kaybetmiþ divaneyim ben
Kazým, ördeðim yok; gölü neyleyim?

Yer çekiyor bizi, bir boþluktayýz
Ya gece yarýsý ya kuþluktayýz
Elde cam þiþeler bir taþlýktayýz
Yanmýþ yýkýlmýþým, külü neyleyim?

M. NÝHAT MALKOÇ



Sosyal Medyada Paylaşın: