-22- . adam sakin, neþeli, yumuþacýýkk “-ne güzel” demez mi? ! … (annah! valla) nasý(l) oldum hööyle allak bullak, darma-dolaþýk garman-çorman, garma-ðarýþýk zeynim-meynim garýþdý baþým döndü iresmen sersemledim “hoþaf üsdüne turþu yemiþ gibi” hani ebecezim ayda-yýlda bi de ossa çencere yoðurduna iki ðaþþýk bekmez gordu da dýkým edip ekmene(n) yey(e)cez deye kendimizden geçerdik bekmezin dadý ðederdi aðzýnda ðalan (yuka) ekme(ði) çýyna bobam çýyna neyimiþ saksaðan beyni ayný mitli öyle! iþde yeminne(n) benim de zeynim vallaha billaha taha garýþýk bi haldeyin(m) . bu adam “horata” ediyo, eðleniyo; “tangaza” ediyo gafa buluyo haralda benimine(n)” metdiþ gibi olmadan gedesice hökela, cavýr adam beninen maytap geçiyo elleham ö(ð)retmeni sýnayoru belli netçede beni de öðretmeni de bi ðözel onaracak bu dilki! hemi de eþþek daya(ðý)ynan onaracak besbelli demek ki sýký sýký tembeyhledi buna hani yasakladýðý “þeey” neydi ipe sapa ðelmez i(l)k tefa ömrü hayatýmda duymadý(ðý)m kellame hani bobamýn “ileþber” dediði bobamýn ö(ð)retmediði içimi bi sevinmek dutdu “oh olsun sana .mýna ðodumun çocu(ðu)”
a-hha vallahi billahi gene sevincim bek uzun sürmedi eyi mi? vay þerefsiz ito(ð)lu kedinin fareynen oynadýðý ðibi oynayoru ö(ð)retmenimizine(n) bu düþünceme içimi acýtdý gene “heyvah” etdim bak hu metdiþ denen döyüsün etdiðine . metdiþ dövamýna(n) “-rençber eker deðirmen un eder fýrýn ekmek annelerimiz yemek” sýnýf korocak gülüþtü ama temkinli gayatla iresmi net, notalý, gat’i gýssa! nokdasý nokdasýna herfi-harfine gene de bizde gaylangaþ; laþga naletdayýn bi durum asla ve gat’a nayetinde bu metdiþ milleti sýçanýnan oynayan bi kedi olabili! olur mu olur de(ðil) mi biz gayat dýkgatlý.. þýmarmadan, azýp gudurmadan daþýrýya ðaþmadan ihtimamlý izanlý, emme böyle gülmek de bek acý be(h)! yeminne acýnýn da acýsý gatmerlisi burgulusu hemi de vallahi billahi . bunu esgerde yaþadým bi de Suvat astsubay söðelek türkü söylettiridi esgere Gayserili çavýþ gomut veri(r)di “söylen len” bize döner “alkýþlan ulen” en zoru da oyudu iþdehe “gülün len” len dürzü zorunan, gomudunan nasý ðülünü(r) .
neyise metdiþ devam etdi. “-köylü rençberler buðdayý yetiþtirmese deðirmenler neyi un edecek deðil mi yavrularým un olmazsa fýrýnlar ekmeði neden yapacaklar biz ne yiyeceðiz deðil mi çocuklar” . o ðün etibarýynan tabi köyde analar ekme(ði) bildiðimiz tandýrda yaparlar, Habbananýn fýrýnýnda çöreð edili(r)di; içimizde belki deðirmeni gedip gören var emme fýrýn deyinþe “pazar çöreði”nin dadýný bilen var mý ben bilmen de agam annadýrdý ; agam oðlak güderken keþfe ðelen hakimlerinen ekmek deðiþmiþ onnarýn verdiði “bazar çöreði”ni ekmeðin arasýna gatýk etmiþ-yemiþ “bek datlý oluyoru” deye annatdý ðelene-ðeçene böyüyünce “hakim olcan bazar çöre(ði) yecen” demiþ ondan sonura adýna “hakim” denmiþ hakim aþþa, hakim (y)okara laðabý “hakim” galmýþ ðetmiþ, . ha! onu deyodum bak meetdiþ de fýrýn deyo emme tandýrý bilmeyo sacýn küllendiðini de bilmezdir böyleleri bizim köye metdiþ olalak gelmiþdir de “insan” olalak gelmemiþdir. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.