Bütün söylemler dilsiz þimdilerde Ýçinden kelimeleri alýnmýþ gibi Yada dilleri farklý Ne dediklerini bile anlayamýyorum.
Var olmak, yok olmak, ayný Ýnsanlarýn gözlerine bakýyorum Bakýyorum ama Gördüðüm sadece bir çift göz bebeði Ama bu olmamalý Nerede yaðmur damlalarý Iþýðýn renkleri, bebek gülücükleri? Sadece cansýz bir kýpýrtý var derinlerde Neden kendimi göremiyorum gözlerinde?
Gitmek ve gelmek de ayný anlamda artýk Hayatýma giren çýkanlar da, sanki hiç yokmuþ gibi Ne varlýklarý yüceltiyor Ne yokluklarý eksiltiyor Ha öldü, ha ölecek hislerim Zaten kimse de, varlýðýmý hissetmiyor.
Elimde bir kibrit Birazdan kendimi yakacaðým Bütün yazmaya niyetlendiðim satýrlarý da Kendimle birlikte yakacaðým Ýlk önce kalemim yanacak Sonra parmaklarým Kara duman gözlerime kaçacak Ve ben sahte sahte aðlayacaðým.
Anka kuþu deðilim Kendi küllerimden yeniden doðamayacaðým Karýþýp rüzgarlara Oradan oraya savrulup Keyfime bakacaðým. Sosyal Medyada Paylaşın:
KaiptenKaleme Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.