SABIR DOSTLUĞUN RUHU

Görmezden gelir kimi, hayatýn yarasýný,
Rüzgar gibi savrulmuþ yaprak misali,
Çamura düþer de kimse aldýrmaz,
Yýkýk dökük umutlar, dost eli beklerken,
Bir tebessüm arar, acý dolu gözler;

Vefa zordur, nasihat bilir,
Dost, düþene deðil, hep yaný baþýndadýr,
Onlar ki samimiyeti taþýr yüreðinde,
Gölgesinde huzur verir, kelimeleriyle,
Dost dostluðu bilendir, çýkar için gelen deðil;

Zamanýn tilkileri dost görünür,
Gizlice yok eder, umut dolu hayalleri,
Açýk kalmýþtýr yüzleri, maskeleri düþünce,
Her türlü oyunu oynarlar kendi sahnelerinde,
Gerçek dost ise kalýr, maskesiz yüzüyle;

Kuru yapraklar rüzgarla savrulur,
Dostun teraziye koyduðu haktýr,
Dostun omzundaki yük aðýr olsa da,
Paylaþmayý bilir, ne var ne yoksa,
Karanlýk gecelerde yanan bir ýþýk gibidir;

Eylemde söz olur, sabýrda güç,
Dostun derin yarasý, konuþur suskunlukla,
Tilkinin tuzaðýna düþmez,
Bahtý kara olanýn umutla beklediði,
Bir gün çýkar o define, ýþýða yürür;

Bilir ki dostluk tartýlýr paylaþýmla,
Her kuruþun hesabý deðil,
Her anýn deðeri vardýr o terazide,
Ve dostun gönlünde yer eden yemin,
Sadakatle mühürlenir dost ellerde;

Ýhtiyacý olduðunda gelir,
Gerçek dost, sýrtýnda yükle,
Ama çýkar için gelen,
Çamura gömülür, rüzgar dinince,
Çýkamaz asla o derin kuyudan;

Yýkýk viraneler, saklar nice hazineleri,
Sabýrla bekler o defineyi,
Ve bil ki dostun sözleri,
Hakikate giden yolda bir fenerdir,
Gerçek dost kalýr, diðerleri erir gider;

Bildiði yoldan sapmaz aslan gibi,
Tilkinin hilelerine aldýrmaz,
Bir gün gelir, her þey açýða çýkar,
Ve o zaman dostun kýymeti,
Gün gibi doðar, güneþin ýþýðýnda;

Dostluk yoldur, sonu olmayan,
Kimi yolda kalýr, kimi yürür sabýrla,
Ama sonunda gerçek dost,
Bulur yerini dostun yanýnda,
Ve tilkilerin oyunlarý,
Boþlukta kaybolur, savrulup yok olur;

Erol KEKEÇ/ 08.08.2024/11.15—11.45/Kadýköy/Ýst.
Sosyal Medyada Paylaşın: