Sessizliktir Umudum

Gecenin derin sessizliðinde kaldým,
Yalnýzlýðýn tokadýný yedim ansýzýn,
Düþen her yaprakla biraz daha eksildim,
Bir nefeslik huzura muhtaç kaldý ruhum,
Kimse bilmezdi içimde kopan fýrtýnayý;

Bir rüzgâr esti, savurdu hayallerimi,
Gözlerimde beliren uzak anýlar,
Yýllarýn izleri yüzümde belirdi,
Bir zamanlar güçlüydüm sanýrdým,
Ama mevsimler gibiydi ömür de geçti,

Koca çýnarlar devrildi gözlerimin önünde,
Renkli yapraklar sarardý, soldu, savruldu,
Hayatýn sonbaharý böyleydi demek,
Daðýldýk birer birer, ayný kavþakta yön farklý,
Rüzgarla anladýk þimdi bu gidiþin sonunu,

Bazen bir durakta bekler insan,
Gelecek olaný bilmeden umutla,
Zaman geçer, ama hayal hep ayný,
Oysa gözlerim çoktan kapanmýþ,
Bu yollar, baþka bir diyara çýkar artýk;

Yorgun bir sabahýn ilk ýþýklarý,
Uykusuz gecenin býraktýðý izler,
Gökyüzü aðlarken ben sustum,
Kelimelerim düðümlendi boðazýmda,
Sabahýn sessizliðinde yalnýz kaldým;

Bir gölge gibi peþimde yýllar,
Her adýmda biraz daha aðýrlýk,
Bir zamanlar hýzla geçerdi günler,
Þimdi ise durup izliyorum kendimce,
Yaþamak, belki de bir bekleyiþti sadece;

Hafif bir esinti geçti içimden,
Bir anlýk huzur arayýþý belki,
Koca çýnarlar gibi ben de devrildim,
Zamanýn acýmasýz yüzü vardý,
Bilmediðim o yara hep saklýydý içimde;

Hissedilen her þey bir aný býrakýr,
Geçmiþte kalanlar artýk sessizdir,
Oysa yüreðim hala canlý atar durur,
Bir umutla yeni bir sabaha uyanýr,
Bilir ki her gün, bir yenilik getirir;

Hayaller ve gerçekler arasýnda bir yol,
Her adýmda biraz daha derinleþir,
Gözlerim kapalý, ama düþlerim açýk,
Her an yeni bir kapý aralanýr,
Belki de orada bulurum kaybolaný;

Zaman, kimseye acýmadan geçer,
Rüzgâr gibi eser, götürür her þeyi,
Bir nefeslik mola, bir anlýk huzur,
Hayat böyleydi iþte geçmiþe dair,
Ama her sabah yeniden baþlar;

Bir yolculuk bu, sonsuz bir arayýþ,
Her adýmda biraz daha yakýn,
Her nefeste biraz daha uzak,
Geçmiþin gölgeleriyle yüklü,
Geleceðe daima umutla bakar;

Gecenin karanlýðýnda bir ýþýk arar,
Sabahýn aydýnlýðýna kavuþmak için,
Küçük umutlar taþýr kalbinde,
Her yeni güne bir adým daha,
Hiç bitmeyen bir yürüyüþtür bu;

Bir yolda yürürken yorgun düþer,
Ama asla vazgeçmez arayýþtan,
Her düþüþte yeniden kalkar,
Çünkü bilir ki yolun sonunda,
Bir ýþýk vardýr, ona doðru gider;

Gece biter, sabah olur,
Ruhum hep ayný kalýr,
Hüzünle karýþýk bir umut taþýr,
Yorgun kalbim her gün,
Yeni bir hayat için atar durur;

Ve nihayet bir son, bir baþlangýç,
Her þey biter ama ayný anda baþlar,
Yorgun kalbim yine de güler,
Her sabah yeni bir umutla,
Bu hayat böyle akar, durmadan devam eder;

Bahadýr Hataylý/20.08.2024/13.20/Namazgah/ÝST


Sosyal Medyada Paylaşın: