örümcek korkusu

Yokluðun varlýðýyla geçiyor zaman
Duvarlarýma mýhlanmýþ çiviler beni bana anlatýyor
Arýyorum anlattýklarý beni
Çalýyorum kapýlarý
Açan yok

O bodrum katýndaki salyangozlar
Hala parlak daireler çiziyor mudur usanmadan
Neþeli kabuklarýnda bana da yer var mýdýr acaba?
Rutubet kokusuna ne çok gençlik hediye etmiþim.

Lekeli perde hafifçe dalgalanýyor
Tozlarýndan aðlak kelimeler damlýyor
Toplayýp birleþtiremiyorum
Korkuyorum

Babamýn cýlýz gülümsemesi
Uçarcasýna hafif yürüyüþü
Ve ellerine el olamayýþým çürütüyor mazinin sandýðýný
Haykýrmak istiyorum böceklerden çok korktuðumu
Korkularýmý vaktinde yok edemediðimi
Fýsýldamak istiyorum zayýf yüreðine.

Yastýðýmda rüyalarýmdan lekeler
Ellerimde hayallerimin kýzýl yaþlarý
Nasýl anlatýr ki insan kendini kendine
“Fail benim” ne büyük bir kabulleniþ

“Önce söylemek
Sonra da ölmek istiyorum”
Ölümdür kutsayan bütün günahlarý
Ölümdür kavuþmak gibi olan
Korkma ben yanýMdayým…

AYLÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: