Adýný sen koydum Kýyýlarýmý adýmlayan yorgun dalgalarýn!
Tutunduðum karanlýktan ellerimi sökmeye çalýþýyor Efsunlu parmaklarýn. Oysa küsen sözlerim vardý benim Varlýðýn yokluðuna adanmýþ... Her son þiirde yenilenirken sevdaya inancým Kýrgýn çocuklar, kýzgýn kadýnlarla kavga ediyor içimde Güne yeni umutlar doðuramýyorum diye...
Yoruldum kýþlarýmý sýrtlamaktan Düþlerimi yüreðimde beslemekten yoruldum. Ve adýný sen koydum Ýçimdeki kýrgýn çocuklarýn...
Gün gelecek “Ay’ýn yarýsý düþecek denizin orta yerine” “Hüzün yaðacak suyun suretine” Ve biliyorum sen de gideceksin Suya düþmeyen Ay’ýn diðer yarýsýna...
Adýný sen koydum “Iþýðý gelip sureti gidenlerin...”
Bulutlardan düþerken tutunduðum yaðmur damlasýnýn Adýný da sen koy.
AYLÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUTADA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.