Gönlümün aynasýndan bir an bak da kendine;
Seni ellerden deðil, biraz da benden dinle.
Yýllar akýp giderken kanma aðyâr fendine,
Seni ellerden deðil, biraz da benden dinle.
Gözlerinin yeþili Ýznik çinisine denk,
Dalgalanan saçlarýn Marmara’yla hem ahenk.
Isparta’nýn gülleri dudaðýndan alýr renk,
Seni ellerden deðil, biraz da benden dinle.
Servi desem boyuna, ondan da edâlýsýn,
Kaþlarýndan söz etsem, hançerden belalýsýn.
Hele o gülüþünle musiki sadâlýsýn,
Seni ellerden deðil, biraz da benden dinle.
Yürüyüþün öyle ki; sanki uçar gibisin,
Uzaklarda olsan da, yakýndan gelir sesin.
Ýçimde hep sen varsýn; huri mi, melek misin?
Seni ellerden deðil, biraz da benden dinle.
Gel beraber olalým ömür boyu seninle,
Âleme barýþ gelir bir olursan benimle.
Yeni çiçekler açar buluþursan sevgimle,
Seni ellerden deðil, biraz da benden dinle.
02.11.2013 Fatih-ÝST.(ARÞÝV)
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.