Aklım Hafif Bulutlu

Aklým Hafif Bulutlu

Rýhtýmýn baþýndayým, aklým hafif bulutlu,
Denizin uzantýsý bizim koya dalýyor.
Yüreðimde hüzün var, bugün deðil umutlu,
Sabahýn serin yeli saçlarýmý yalýyor.

Deli dolu dalgalar sanki bana koþuyor,
Yüreðim duymasa da tenim epey üþüyor,
Asý ruhum devrede, anýlarý kaþýyor,
Aklým ruhuma aksi, gelen fikri salýyor.

Ufukta bir karartý, batýp çýkan yer gibi,
Bir el yüce daðlarý omuzuma kor gibi,
Kulakta garip sesler, ölüme gel der gibi,
Martýlar iþsiz kalmýþ, bu halime gülüyor.

Daðlara karlar düþtü mevsimin son yazýnda,
Bülbülün sesi boðuk teli kopuk sazýnda,
Yolun tükenmiþliði felsefe çýkmazýnda,
Tevile muhtaç durum, bu sýrrý kim biliyor?

Her nevi vesveseyi kulak verip dinledim,
Kapýda melek yoktu, bilmem niye inledim,
Yorganý üzerimden attýðýmda anladým,
Ciðerler devre dýþý, havayý ruh soluyor.

Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: