Nisanı çağırmak

Taþlarý kuþ olup kanatlanan avlular geldi
Gök üzerimize alçalýyor gibi
Nefes nefese kasabanýn hayaleti

Biri kefeniyle gitti mezarýndan kaçýp
Çok ünlü oldu bizim oradan
Nar da ayaðýný kesti o kýþ
Zeytin bile soyundu parlak siyahýný
Buz beyazýna sarýlarak
Nisaný çaðýrdýlar bir bin yýl
Yaþýna nelerden sonra vardýðým
eksi yirmi iki

Büyüdü sonra üþüyen duvarlarla birlikte
Salkým söðüde hayran çimenler
Aðustosun yapýþkan aðzýna sevda
Bir kuyunun serininden büyük
Yarýnlar çekildi kurak günün topraðýna
Aslýna düþen gölgeler ,
Karmaþýktý onca kimlik yüklü bedende
Profesyonel deðildi hiçbir ihanet
Amatörce iþlenen çok cinayet

Onu sevdim desem yalan deðil
Yaratýlmýþlýðýndan cesaret alýp
Mini bir dünya yaratmak becerisi vardý
Bir olanýn evrenine gönderdiði insanýn
Dilinden kesilir gibi bir düþ vakti
Taþlar koþmaz daðýndan,
Sekmez sular ayak kopartarak
Uzaklarý sýrýlsýklam yaðmurundan

Güneþin kavurduðu zaman sarý yerleri
Üþürde gider terine eðilen baþak
Dün , gülümsemesi beyaz
Elleri artý yirmi iki



Sosyal Medyada Paylaşın: