Me
SEN İNSANSIN
SEN ÝNSANSIN (Gurbet þiirlerim)
Topraktan yaratýp ruhundan verdi
Seni yeryüzüne sultan eyledi
Akýl, þuur verdi ‘insansýn’ dedi
Ýzzeti, iffeti yere düþürme!
Ýmaný, irfaný sana lütfetti
Çok günaha girdin; gene affetti
Þefkat öksüz kaldý, merhamet bitti
Yoksulu, yetimi dara düþürme!
Sen ki yeryüzüne halife oldun
Kesmedi rýzkýný, etmedi zebun
Ne kadrini bildin, ne zevke doydun
Nefsini, neslini zora düþürme!
Görevin neydi ki sen neler yaptýn?
Mâbudu býraktýn, nefsine taptýn.
Gazze’yi görmedin, keyfine baktýn
Dünyayý har içre hara düþürme!
Düþün ki kýsa bir gölgelik Dünya
Muvakkat bir nefes; kýsa bir rüya
Birazcýk azmetsen tutacak maya.
Kalb-i þâdânýný zara düþürme!
Hakkýn kelâmýna bak satýr satýr.
Nefsin putlarýný kýr çatýr çatýr.
Hakikati söyle, gerçeði haykýr.
Ciðerlerimizi kora düþürme!
18.08.2024
Mehmet Durak
Macon-Lyon-Fransa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.