Son kitabı da yanmış bir uygarlık

Zamaný aðaç kabuklarýyla saydým.
Ýncirden zeytine, nardan hurmaya...
Cennetin yokluðunda cehenneme adaydým
Yardan gayrý zamansýz zamanda
Mekansýz mekanda...
Sizin bin yýlýnýzý kendimde bir güne yaydým
Gerçek düþler de gördüm, metaforik hayatlar da
Nefsimden geride ve benliðimin ötesinde
Ölüm sandýðýnýz parlak, zifiri ýþýktan bir aydým!
Soluduðum nefesin hiç sahibi olmaya çalýþmadým
Alýþmadým seslere, karýþmadým güne de geceye de...
Aynanýn önündeydi hep sýr! Ardýyla hiç tanýþmadým.
Atlarla da yatlarla da hiç yarýþmadým.
Ne bukalemunu sevdim bu hayatta ne de guguk kuþunu
Kalbime yuvalanan Kargadan baþkasýyla barýþmadým.
Parmak uçlarýmý aðartýrken gökyüzü
Gözyaþlarýma hiç danýþmadým
Son kitabý da yanmýþ bir uygarlýk masalýydý sesi
Hatýrlaya hatýrlaya, unutmaya hiç yanaþmadým.
Sosyal Medyada Paylaşın: