Kötülüğün kan lekeli elleri

sustuk
ölüm olduk þiir olduk
egri büðrü yýlan gibi gam olduk
ðöðüs çukurunda inleyen vav olduk
sustuk
týslayan bir köpeðin nefesinde türkü
sessizliðin insafsýzlýðýn kapanýnda sürü olduk




gözlerimiz çürümüþ üzüm karasý
kör saðýr dilsiz
zulmün tokmaðýna seyirci
vicdanlara çivilenmiþ içimiz




yüzümüz geceyle vedalaþan gün ýþýðý
ölüm aþýðý




karanlýðýn kesilen soluðunu
örtbas eden bir arbede de
karýncalar koza oluyor binlerce kelebeðe
bizim ötelerimizdeki iyiliklere




yýrtýlmasýdýr his zarýndan fýþkýran
insana bulaþan
kötülüðün kan lekeli elleri




ellerimiz çorak toprak
ellerimiz kireç taþý
ellerimiz vebal lýgýrtý
omurlarýmýzý deþen bir
sýzýntý
varoluþun týrnaklarý
iyiliðin merhametine ölüm resimleri daðýtmýþ
eþkali belirsiz bir eþkiya sureti
öfke hanesinde þeytana yoldaþ




kötülüðün karnavalýnda
sessizliðin uzlaþmasýydý alkýþlanan
adaletin kekeleyerek
giyotin ezasý verdiði insanlýk
defnedilen birikimlerin
soluðunda
üflenen yara tozu tohumlarýndan
yoðunlaþan acý sývýsýnda
çiçek açýyordu yeniden yeniden umutlar












Sosyal Medyada Paylaşın: