Ebediyete Doğru
Var mý an olsun heyecaný
Gelince yeri delicesine serencamý
Hatta türlüsünden de gamý
Biteviyeymiþ hissiyatýyla veren.
Bir ses diyor ki gelen gidecek
Yüzdeki gülüþ, esin veren haz
Bir yerde de kýrgýnlýðýn yansýyýþý
Düþüncelerden nasýl baþ aðrýmýþtý.
Anlayabiliyoruz bu gidiþat ebede
Ne yaparsak yapalým durmaz o
Ses verse de kabristandan bir koro
Pek mümkün ki her an ölüme gebe.
Neleri geleceði bilinmez, ister hazýrlýk
Ömrün pek çiðunda yaþanýr bir darlýk
Nelerin peþinde olunduðu hep mühim
Farketmezlikle doldurmak var ya onu
Ýþte budur insanýn en can yakan sonu.
Nerede kaldý o yaz, yeþiliyle
Yeniden doðuþken ilkbaharlar
Ölüm ensemizdedir güz matem
Ve kýþý da son noktadýr ömrün,
Son nefeste ebediyettir ölümün.
Oðuzhan Külte
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.