... Daðlar daðlarda yüksek bir daðýn baþýnda yandý ateþimiz orada baþladý özgürlük sevincimiz...
O ateþ sardý Anadolu’yu dört bir yanýný ’Gelip uzak Asya’dan’ yurt edinmek isterken bu topraklarý, baykuþ basan karanlýk korkuydu tepemizde, hiç eksilmeyen...
-Komþu tuzun var mý bir avuç? -Sende bir kaþýk salça? böyle paylaþmýþken geçmiþi tadý tuzu yerinde olsun diye çorbamýzýn, kim verdi silahý ellerimize -Komþunu vur! -Öldür! o sana tuz, sen ona salça verdin diye!
Sen hangi akla hizmet ettin benden ayrýlýp nerelere gittin dilimizden anlamayan hangi uzak ülkelere el açýp, bizi sizi kimlere muhtaç ettin?!
Oysa çoktan aþmýþtýk biz bu dikenli bu çetrefil yollarý, ayaklarýmýz ellerimiz yeterince kanamýþtý zaten bir Kurtuluþ Savaþý’nda...
Soruyor musun kendine senin, benim tuzuma, benim, senin salçana ihtiyacýmýz olursa yine bir daha hangi ellere gideceksin kimlere, hangi düþmana dost hangi dosta düþman diyeceksin?!
Þaban AKTAÞ 19.05.1995 Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.