Unutulmuþ bir harf gibi düþtüm boþluða, Sonsuz döngünün dipsiz kuyusuna. Her adým, yankýsýz bir çýðlýkta çözülüyor, Zamanýn paslý diþlileri arasýnda kaybolmuþ bir gülümseme. Hangi yüz benimdi emin deðilim; Beni unutan rüzgârýn parmak uçlarýnda daðýldý tüm bildiklerim.
En çok ne korkutur beni? Bir kadýnýn sessizliði mi, yoksa gökyüzünün tereddütü mü? Adýný bilmediðim çiçeklerin dikenleri doldu içime. Bir rüyanýn kýrýk penceresinde dans eden gölgeler gibiyim. Kelimeler, bir zamanlar konuþtuðum yabancý bir dilde çürüdü. Sesimi bulmak için kaç mezara dokunmam gerek? Yoksa her biri birer ayna mý, Kendi suretimin artýk tanýmadýðým yankýsý?
Gece, göðsüme kazýnan izler gibi aðýr, Bir sonsuzluðun kenarýndan sýzan ince bir çizik, Tüy gibi hafif ama bir kurþun kadarda aðýr, Sözlerin kabuk baðlamadýðý bir yara. Kýrýlmýþ yýldýzlarýn tozlarý düþtü avuçlarýma, Ama ýþýk yok, sadece sönmüþ anýlarýn yakamozu var.
Bir an durdu dünya, nefes almadan önce, Zamanýn durduðu o ince çizgide, Adýný unuttuðum þehirlerde kaybolmuþ sesler. Bilmiyorum hangi dilde yazýldým, hangi dilde silindim? Belki de bir haritayým, ama çizgilerim kayýp, Yolculuðumun sonu, hiç baþlamadýðý yerde gizli belki de.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.