Ben, Kedim, Küçük Kız ve İnsanlar

Ne zaman aklýma takýlsa,
Her þeyi unuturum.
Sahiden yahu neden ki?
Neden öldü bu kedi?

Ne diye aklýma takýlýr dururdu,
Minicik kedi ne isterdi benden?
Üstüne üstlük yerde yatýyor,
Neden öldü bu kedi?

Kuyruðu yara bere içinde,
Gözleri açýk aslýnda.
Keþke nefes de alsa,
Ama ne çare?
Sahi, neden öldü bu kedi?
Soluk, sessiz, renksiz ve bir o kadar karanlýk...
Kediye baktýkça aklýma gelir,
Ben de mi ölsem acaba?
Þöyle uzansam çimenlere ve,
Kurtulsam bu yalan dünyadan.
Güzel olmaz mýydý?

Siz insanlar yok musunuz,
’’Ýyi’’ olmak için çabalayan,
Tek bildiði ’’çýkar’’ olan...
Siz insanlar...

Gülüp geçerdim ben de,
Sizin gibi.
Ancak baktým ki,
Utanýyorum insan olmaktan.
Bir yanda kötülük,
Bir yanda aptallýk.
Baþka yok...
Ýki türüz biz,
Kötü ve ahmak.
Empati kurduðunu sananlar ve,
Çýkar için ölmeye hazýr olanlar.

Siz kötülerin öldürdüklerinin yasýný tutadurun,
Onlarýn vicdâný, sizinlr beraber ölmeye devam etsin.

Kimi aðlasýn haklý olduðunu sanarak,
Kimi öldürsün hakkýný aradýðýný sanarak,
Kimi ölsün sabrýnýn taþtýðýný sanarak,
Kimi þiir yazsýn insana öðüt verdiðini sanarak.

Kimi þarký söylesin, haykýrsýn,
Kimi konuþamazken...
Kimi müzik dinlesin, saz çalsýn.
Kimi duyamazken...
Kimi baksýn sevdiðinin gözüne.
Kimi göremezken...
Kimi koþsun özgürce.
Kimi yürüyemezken...

Siz ise hep gülün, evet siz,
O "kimi" ler aðlasýn hep.
Siz gülün ama,
Güldüðünüzü belli etmeyin sakýn.
Çünkü siz üzgünsünüz,
Kimileri öldüðü için...

Gazeteler yazmaz,
Haberler söylemez,
Siz de göremezsiniz.
Bitersiniz...
Hem de ansýzýn, bir gecede.
Þu zâlimler bitirir,
Siz rahat rahat uyuyun o yataklarýnýzda.
Sonra ise geberip gidin onlarýn elinde.
Nasýl olur?
Sizce iyi sanýrým.

Çaresizlik size ulaþmamýþ.
Hiç oturdunuz mu yaðmurun altýnda,
Islanacaðým diye tereddüt etmeden?
Düþünemeden, düþünemediðini fark edemeden,
Oturdunuz mu öylece gözyaþlarýnýz akarken?
Ben oturdum...

Siz gösteriþçiler, siz "dâhi" ler,
Haydi kurtarýn bizi bu hâllerden.
Siz insanlar yok musunuz,
Hep ayný film.
Býktým artýk,
Týpký kedi gibi...

Küçük kýz neden ölmüþ ki,
Küçük kedi neden ölmüþ ki?
Aðlamaya zamaným var mý?
Geliyor insanlar benim de peþimden...

Siz insanlar yok musunuz,
Ah siz insanlar akýllanmazsýnýz,
Kendinizi bir þey sanarsýnýz.
Ölümle bir tanýþsanýz...
Korkudan çýðlýklarýnýz boðazýnýza düðümlenir,
Eliniz ayaðýnýz titrer birden,
Aklýnýzý kaçýrýrsýnýz.

Dedim de çektim silahýmý.
Dayadým kafama aniden,
Ve de çektim tetiði.
Ve sonunda iþte,
O kedi gibiyim.
Ve de o küçük kýz,
Hepimiz yatarýz yerde cansýz.
Ve siz insanlar...
Yine aynýsýnýz,
Yine vicdansýzsýnýz.
~Yiðit Gümüþ~








Sosyal Medyada Paylaşın: