kadýn !
yüreðin çocuk.
geç oldu,
artýk gelsin sabah demen,
bensiz
ve üstelik
yazgýyý böylesi kabullenmiþken.
bilsen...
uçuvermiþ
kelebeðin.
üstelik ömrü iki,
sendesi dünya iken
ama,
bilsen.
Özgürlük !
bilsem...
puslu bir sabahýnýn olmadýðýný.
bilsem de
baþýna buyruk ve aðýr,
gitsem...
uyanýyorum bazen,
dalmýþken sýrtýmda aðrý,
içimde sýzý,
gecenin beni hep
yok yazan saatlerinde.
düþündüðümü yine de
hatrýnýn olduðunu
bu taraflarda voltalamamda,
bilsen.
Leyla diyorlar,
bulanýk...
iç ses,
iç yolculuðunu
yýkým kavuþmalarýna artýk
tercih edenler.
Don Kiþot’u bundan sevmiþtim oysa,
Dulcina fettan kadýn, zira.
gariplik baþa bela.
bilsen...
irkildim.
gülümserken...
seni düþündüm
kanlý bir savaþýn maðlubu olarak,
ben.
bilsen...
hafif gölgelerde saklanýp,
hala kokusu gelen.
kimsesizliðim miþsin meðer.
güleceksen,
gülsen...
15/8/24
tercih
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.