Eli kulaðýnda hüzünlerin Mazinin buruk kokusunu duyuyorum buram buram Matemin kývýlcýmlarý gökten indi çoktan Ayrýlýða ramak kaldý Tut ellerimden Gözlerini çevirme gözlerimden Hapset avcuna taþa dönmüþ kalbimi
Kahreden mazinin yanýk kokusu dolaþýyor kanýmda Her bir ölüm hatýrlatýyor kendini eski bir film gibi Eðri bir aðaca yaslanmýþ adlarýna cellat dedikleri birileri Korkum kat kat artýyor Bari sen kovma kapýndan Saçlarýmda gezdir ellerini Bir tutam ödünç ver kanýndan
Ellerin aydýnlatýr karanlýk düþünceleri Sorma ne haldeyim Sadece sarýl Sarýl ki dökülsün bir bir not ettiðimiz ayrýlýklar Hüznün pençesi ufak bir iz býrakmýþ alnýma Sil ki yansýmasýn karanlýk zannettiðimiz aydýnlýklara Her bir fedai beyaz yapraðý karalar Sen kara olanlarý akla Kirli sitemlerimi bir bir yak Acýdan kora dönmüþ çýðlýklarýnla Ve sarýl sonsuz gücünle Çünkü beni bu çukurdan ancak o kurtaracak
Metehan Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
mthnozdmr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.