Ölüm Kokuyor Elleriniz

Hayvan, hayvandan korkmadý
Kaçmadý koyun kediden, köpekten
Kuþ, kuþun kanadýný kýrmadý
Tavuðun boynuna dolanmadý yýlan...
Kafesin apýsý açýktý ama civciv tilkiden ürkmedi...

Kedi, emzirdi köpek yavrusunu
Köpek, koynunda büyüttü kedi yavrusunu
Birlikte dolaþtýlar, kardeþçe ayný bahçede
Uzanýp yattýlar ayný kaldýrým taþýnda
Tek kaptan su içtiler, beslendiler
Büyük küçüðü, güçlü güçsüzü hor görmedi
Zehir koymadý tabaðýna, kurþun sýkmadý varlýðýna
’Benden deðilsin’ diye öldürmedi baþkasýný...
Uyudular, uyandýlar, dolaþtýlar, bir yudum su, bir kaþýk mama
Ve sýcak bir dokunuþtu, bir okþanmaydý bekledikleri...

Kediler, köpek yavrularýnýn
Köpekler, kedi yavrularýnýn süt annesi oldu
Besledi, büyüttü, öksüzlüðünü unutturdu
Sarýldý-kokladý ve korudu kendinden bir can gibi...

Ama bir gün, enleminden boylamýna:
’Öldürülsün kediler, köpekler. Varlýklarý insana zarar
Ýnsan, insaný sevmezken, neylesin hayvaný sokak ortasýnda insan
Kendine dost, baþkasýna düþmanken
Neylesin ormanýný, tarlasýný-çayýrýný, gölünü-göletini
Fazlalýktýr inekler-öküzler, filler-gergedanlar
Börtü-böcek gereksizdir kedi-köpek
Karýncalar, böcekler, bütün canlýlar insan için tehlike
Kurtlar, ayýlar, tilkiler, yýlanlar, kurbaðalar, hepsi ölmeli
Öldürülmeli senden olmayanlar
Allah’ýn verdiði caný O’ndan önce almalý insan
Hatta yakmalý, yaðmalamalý arazileri, ormanlarý
Ki hayvanlar bir daha girmesin, ormaný evleri sanýp...

Yer yok bu cihanda, yaþamak haram hayvan nesline
Dünyanýn ekolojik dengesini bozan, ormanlarý yakan onlar
Bu memleket kediden-köpekten kurtulmalý
Sokaklar bayram yeri olmalý, korkusuzca dolaþmalý çocuklar
Kedisiz-köpeksiz bir dünya gerek bize
Huzur gelmeli, sefalet bitmeli, insanlarýn caný yanmamalý
Bu hayvanlarýn zulmünden kimse ölmemeli’ budur bizden istenen...
Dendi ve katliamýn sesi yýldýzlardan duyuldu
Elini çabuk tuttu, acýmasýz vicdanlar...

Evet siz cana kýyanlar, huzur ve sevinciniz arþa yükselsin
Keyifle ömür sürün, sürün ki yaþantýnýz sonsuzluk olsun
Ve alkýþlayýn kendinizi Allah’tan önce ölüm emrini verdiðiniz için
Evet, ben de diyorum ki:
Benim caným çok yandý, alev alev yükseldi
topraðýn derininden acýlar buluta yaðmur oldu
Ki, yere indiðinde sizlerin bahçesine, sokaðýna yaðacak
vicdanlarýnýzý ýslatacak, belki buz gibi donduracak
Bu yüzden diyorum ki: ’Ölümün kokusu ellerinizden,
acýsý aklýnýzdan hiç çýkmasýn...’

Rukiye Çelik
15 Aðustos 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: