Çağın Cellatları

Çýkarýn pençesinde yitip gitmiþ,
Ýnsanlýk zindanlarda kurþunlanmýþ,
Cellatlarýn eli kanlý, kalbi taþ,
Onlar mý baðýþlayacak yaþamý?
Ýnsanlýk, insanýn eseri deðil mi?

Biyolojik varlýk yetmez insana,
Ruhsuz bedenler mi yürüyen cesetler?
Merhametin yankýsýdýr insanlýk,
Her mahlukatýn hakký gözetilmeli,
Yoksa insan, insan sayýlýr mý ki?

Sevginin ateþi söndüyse eðer,
Hoþgörü rüzgarý esmezse kalpte,
Saygý bir toz gibi savrulmuþsa,
Yardýmlaþma yerle bir olmuþsa,
O çaðda insanlýk çoktan ölmüþtür,

Ýnsanlýk, çiçekten narin,
Korumak gerek, sevgiyle sulamak,
Bir nefret fýrtýnasý vurduðunda,
Kýrýlmadan, daðýlmadan,
Sapasaðlam durmalý insan;

Merhamet, her canlýnýn hakký,
Bir kuþun kanadýna, bir aðacýn dalýna,
Yürekten gelen þefkatle dokunmak,
Her insanýn görevi, deðil mi?
Ýnsaný insan yapan budur belki,

Çýkar uðruna yakýlan ateþlerde,
Yanmaz mý vicdanlar, erimez mi kalpler?
Ýnsanlýk çýðlýk çýðlýða kalýr mý?
Merhamet ateþiyle yanýp eriyerek,
Çýkarýn kirli oyununa hayat hakký tanýrsak,

Bir çað ki cellatlarýn elinde,
Ýnsanlýk, acýyla yoðrulmuþ,
Sevgiyle, hoþgörüyle var olan,
Saygýyla, yardýmlaþmayla güçlenen,
O insanlýk, doðarsa bir gün merhamet akar üstümüzden;

Toprak altýnda çürüyen bedenler,
Ruhsuz, sevgisiz, çaresiz,
Ýnsanlýk, gömülmüþ derinlere,
Ama kolaysa çýkar oradan o zaman,
Kalplerde filizlenen, yeþeren, nedir bilinmeyen;

Karanlýk çökse de dünya üstüne,
Bir ýþýk yanar her yürekten,
Ýnsanlýk, yeniden dirilir,
Her canlýnýn hakký kutsaldýr,
Merhametin pýnarýndan gelir;

Çýkarýn gölgesinde kalan dünya,
Kendi karanlýðýnda kaybolmuþ,
Ama insanlýk, bir umut ýþýðý,
Gözleri kamaþtýran, yolu aydýnlatan,
Bu ýþýk, , parlamalý hiç sönmeden;
Sosyal Medyada Paylaşın: