Yeniden uyut beni sunağında, kucağında!

Kayýp kentin sütunlarýnda buldum...
Bakýþlarýn öyle maðrur ki, saclarýmý aðarttým týlsýmýnda,
Ruhumu suladým baðlarýnda,
Üzüm kopardým,
Siyah gözlerinin asma bahçelerinde.

Teraslarýmda senin içindi güller-çiçekler ...
Yaþamýn bahçývaný olmak kadar
Ellerimle ektim, derdim.
Ýzledim tomurcuðundan patlayýþý.
Suladým, büyüdükçe ben de büyüdüm rahminde.
Bir tek nedeni vardý,
Kölesi olmaktan öte,
Çaresiz dim.

Gökkuþaðýndan buðday tanesine inen rengin,
Aþkýna duman oldum,sis oldum.
Bakýþlarýn yaðmur sonrasý güneþin okþadýðý yapraklarda þenlendi.
Kurumadan topraðýn nemi,
Dokundum saclarýna.
Öyle gür,
Öyle bakire...

Deniz ýslattý tüm tenimi.
Aþk, Kayýp kentin duvarlarýný süsledi,
Ben ise gölgemde aradým,güneþin batýþýný .
Gözlerinin güzelliðini kýzýla sarmaladým.
En yüksek daðýn,en yüksek tepenin doruðunda deðil,
Yüreðimin çizdiði resmin doruðunda seviþtim
Dokundu tenin tenime
Ne kadar masumdu günah.


Þimþeklerin çaktýðý an. püskürdü yanardaðýn lavlarý,
Yunduk alevlerin sýcaðýnda.
En asi yýldýzlar bir bir kayarken,
Mutluluðu yýldýzlarýn raks’ýnda araladýk
Ýlk ýþýklarda sen yoktun, o derin rüyanýn ihtiþamýnda.
Yataðýmýn kaç parça olduðunu bilemezsin
Yeniden uyut beni sunaðýnda, kucaðýnda!
Uyanmak istemiyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: