AVUNUYORUM SADECE

Yine baþladý yaðmurlar. Aðaçlar üryan. Kesik kesik kuþ sesleri. Pencereye vuran yaðmurlarýn ritimleri kulaðýmdaki aþk þarkýlarýna karýþýyor. Kimin içindi bu sevda. Kimin içindi bu aþk. Karþýmda yanan þömimenin ateþi deðil di beni ýsýtan. Hissettiðim aþkýn sevdanýn sýcaklýðýydý bu yüreðimde duyduðum. Baktýðým yerde senin hayalini görür gözlerim. Bazen yanýmdaki koltukta, bazen yemek masasýnýn sandalyesinde, bazende yastýðýmýn yanýbaþýnda. Hayaller yükselirken usumda, aðýr þarkýlarýn ritmi artarda artar kulaðýmda. Bazen bir ses çaðýrýr beni, gözlerim ufka dalar derinden derine.
Bir yaným deniz, bir yaným duvar.
Hangisine yaslansam bilemiyorum. Duvarlar arasý sýkýþmýþ umutlarýmý denize savuruyorum sadece. Martý sesleriyle kendi söylediðim þarkýlar. Avunuyorum sadece.
Sosyal Medyada Paylaşın: