Öðrencinim. Hangi ders olduðu önemli deðil. Bir gün bir arkadaþým, sýnav kaðýdýný ortasýndan yýrtýp verdi bana. Sýnav kaðýdý, herkesin içinde kaybolduðu bir hikayenin parçasýydý.
Ya sen? Ey en büyük sýnavý isyan olan! Bu dünyayý, merkezinden yýrtýp verecek olan ! Dört yanlýþ, bir doðruyu yok ederken, Bazen de bir yanlýþ tüm doðrularý siler hayattan. Ve yanlýþýn , dimdik durur karþýnda her zaman. Bir Anýt gibi, Baktýkça yüzüne patlayan tokat gibi…
Bu akþamüstü, Hangi sonuca varýrsam varayým. Baþladýðým yere dönerken, Açýlýrsam açýlayým . (sonuçta) Dikilecek karþýma yanlýþlarým bir anýt gibi. Bir epigraf gibi kazýnacak geleceðime.
Bu akþamüstü, Hangi ipoteðe dönüksem, düþüncelerimÝ tutsak ettim demektir. Çýrýlçýplak bir söz mü? Hayýr, Bir ipotek ki, Sýðmaz kýlýfýna yüreðin. Ve ne geçmiþin ne de geleceðin…
Ama yüreðim bir okuldu, dile gelmiþti, okullarda dilsiz býrakýlan çocuklara sesleniyordu. Kelimeler, yitik bir denizde Yüzme bilmeyen harfler gibiydi, Dalgalarýn arasýnda kaybolup gitmiþti.
Boþluðun yankýsýnda asýlý kalan, Sis perdesi ardýnda saklý, Bir hiçliðin iç çekiþi. Bu akþamüstü, kaybolmuþ zamanlarýn, Bilinmezliðin denizinde sürüklenen, Düþle gerçeðin arasýndaki, O Ýnce çizgi.
Ve iþte burada, Yanlýþlar anýtý önünde, Kendi hikayemin yazarlýðýna dönerken, Onca doðrunun yer bulamadýðý, Bir sýnav kaðýdýnýn yüküyle, Hayatýn özünü arayan ben, Gerçekten kimim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.