AĞLAMAKTAN YORULDUM

Beni terk edip gitmiþtin ya
Yýllarca hep seni düþündüm
Hep seninle geçen o güzel birkaç ayýn
Ve seninle sabahlara kadar
Seviþmelerimizin anýlarý ile doldurdum
Sensiz geçen gecelerimi
Hayallerimde hep sen vardýn
Hep bugünkü gibi kavuþmamýz vardý
Aþk þarkýlarý söyledim sana
Aþk rüzgârlarýna fýsýldadým adýný
Seni ne kadar çok sevdiðimi anlattým
Boþalan kadehlerime
Güneþte olmasam da
Ýçimde sönmeyen ateþinde yandým
Sensizlik yaðmurlarýnda ýslandým
Ýçim kýþ, odam hep karanlýktý
Ama ben yine de seni aradým
Gecelere daldým, olmadýðýný bile bile
Hep seni aradým günah köþelerinde
Ben de günahlara bulaþtým
Çok çýplak bedende de seni
Sende yaþadýklarýmý aradým
Ama hiçbiri sen deðildi
Ýçimdeki aþk ateþini de söndürmedi
Bir idam mahkûmunun son dileði gibi
Hep seni diledim, istedim
Aþkýnýn susuzluðunda dudaklarým kuruyup çatladý
Bazen de çekildiðim köþelerde
Sensizliðime aðladým
Gözpýnarlarým kurudu aðlamaktan
O zaman da içime aðladým
Erkekler aðlamaz lafý bana göre deðil
Aðlamaktan hiç utanmadým
Duygularým, acýlarým beni boðduðu zaman da
Dediðim gibi hep aðladým
Çoðu zaman aðlamaktan bile yoruldum
Þarkýlarda dinledim ayrýlýðý
Ayrýlýk, sensizlik acýsýný tadarken de
Çok caným yandý, hem de çok…
Sosyal Medyada Paylaşın: