güneþin
terine süründü gölgeler
patilerinde sessiz ordular
düz duvara týrmandý kediler
korkak kuþlar geçti kaldýrýmlardan
kýrýk kanatlarýnda filârmonik
sancýlar
.......
soðuk estiriyor zaman
sarkýk dudaðýnda yampiri yengeçlerin yeni yýl þarkýsý
yýkýntýlar arasýnda poyraz güdümlü rüzgâr
çarpýk dallarý ýrgalýyor
bilmem kaç asýr yutan topraðýn boðazýndaysa
bilindik ceset kokusu
sihrini
bozdu
ölümlü dünya
bütün s ý r l a r deþifre
mantalitesi bozuk yaþamýn
kývrýk saçlarý ense kökünden çekildi
kelleþmiþ tabiatýn yüzünde habis yumrular
“yaprak dökümü” mevsiminden geçiyor
u y u y a n insanlýk
......
nice yýllar
nice ülkeler eskitti takvimler
aþina yollardan nice kardan adamlar
naylon kadýnlar geçti tozlandý körpe umutlar
raf ömrünü tüketti i y i m s e r l i k
alýç dalýndan düþtü sakar çocuklar
mýzmýz parmaklarýnda sanal kahramanlar
“destansý yalnýzlýklarý “ metal ayaklarýna zýmbaladýlar
sonra gülümseyerek “karanlýk bir gün gelecek ”
rap þ a r k ý l a r ý y l a çoðullaþtýlar
oysa
herkes
her þeyden uzak
soðuk camlara hohlayan nefes gibi bîtap
kabuðuna çekilmiþ kaplumbaða kadar tedirgin
diline kilit vurulmuþ düþlerin arka bahçesinde
güneþlenen gölgeler gibi k ý s ý r
.....
ve
insan
bir kendine dönük
bir kendine vurgun
sýrrý dökülmüþ aynalar gibi ya n s ý t m ý y o r yüzeyi
hiçbir g e r ç e ð i
........
,
ayþe uçar
11082024
22:01