Kavruk, titrek dudaklarýyla bir öpücük kondurmuþtu Sevdiðini yolcu ederken Bir daha kavuþana kadar Hasret dolu bir veda busesiydi bu Ýçinden çok þey söylemek Kaderine isyan edip baðýrmak ve çaðýrmak istiyordu oysa Ama bir þey söyleyemedi Söyleyemedikleri ise boðazýnda düðüm oldu Kör bir býçak gibi de nefesini kesti Çýkmadý, dökülmedi kan oturan dudaklarýndan sözler Onun yerine buðulu gözleri diyordu, ne olur gitme diye Ama gitti, bir daha dönmemecesine Sevgisiz geçen günler gecelere Geceler gündüze uzayýp gitti Uykusuz kâbus dolu geçen geceleri ise hiç bitmedi Çünkü sevdiðinin arkasýndan bedenen olmasa da Ruhen ölmüþtü Dudaklarýnda ise bir veda busesi kalmýþtý geriye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Atlıhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.