BU AŞKTA BEN KAYBETTİM

Allah’ým, ben nasýl bir sevdaya düþtüm ki
Ölmeden dünya bana mezar oldu?
Biliyorum, belki de hiçbir zaman sana kavuþamayacaðým
Ve ruhumdaki sýzý da hiç bitmeyecek
Seni hep uzaktan izledim yollarýný gözlerken
Hep yalvarmayla, sanki nereye varacaðým?
Var mý bir çözümü ya da bir ihtimal aþkýnýn?
Belki de benim kafamda bir sakatlýk var
Bazen davranýþlarýnýn
Seni sevmiyorum, demek olduðunu hissediyorum
Bunun dýþýnda bir düþünce ise beni kahrediyor
Kolay olan gitmek, zor olansa kalýp mücadele etmekti
Ama yapamadým ve ben kaybettim
Artýk kabullendim de aþkýmýn karþýlýksýz olduðunu
Artýk sen nasýl mutlu olacaksan öyle yaþa!
Yeter ki sen mutlu ol!
Aslýnda ne olursa olsun bir þekilde yaþamak lazým deðil mi?
Çevremdeki insanlar da bir þekilde yaþýyor
Ve kendilerine verilen vazifelerini yapýyor
Dünyada sebepsiz yere hiçbir canlý, cansýz yaratýlmamýþ
Ya da her þeyin bir manasý varmýþ
Ýlk bakýþta göze görünmeyen, bir mana iþte
Seni tanýdýktan itibaren hayatýmýn deðiþmesi gibi
Tekrar döner gibi olduðum yaþamým bana hiç tat vermedi
Çünkü sensiz hiçbir þeyin tadý yok
Ruhumun en derin köþesinde bile sen varsýn
Belki de bu dünyada bir ben fazlalýðým
Yeryüzünün bana ihtiyacý yok
Beni buraya getiren neydi, kader mi?
Rastgele güvercin peþinde koþarken
Seni görmem yoksa tesadüf müydü?
Ya sen, o zaman niye evin içinde deðil de dýþarýsýndaydýn?
Niye bana arka oldun?
Sanki sözleþmiþ gibi oraya geldim
Geldim ve seni gördüm
Gördüm ve içime aþkýnýn ateþi düþtü
Ben þimdi bunun bedelini mi ödüyorum?
Cevap veremiyor, susuyorum
Bazen hayal olsa da karþýmda seni görüyorum
Elim ayaðým tutuluyor, ne yapacaðýmý þaþýrýyorum
Ve aklým baþýmdan gidiyor
Deliriyor muyum ne?
Bazen kader deyip kendimi avutmak istemiyorum
Ben, senden gelen her þeye razýyým
Senden tek dileðim de beni unutmaman
Þu daðlar kadar yalnýzým ve çorak
Sert rüzgârlar eser zirvelerinde
O rüzgârlar ki insaný bile savuran
Bazen kendimi býrakmak istiyorum
Sana getirmezse, alsýn istediði yere götürsün
Ne de olsa, sen olmadan her yer bana cehennem
Burada ölümün nefesi var, nefesime karýþan
O ki yaþatmak yerine beni senden
Bu dünyadan alýp götürecek
Oysa tek bir sözüne razýydým
O söze neler vermez, neler yapmazdým ah bir bilsen!
Bir gün nasýl olsa çekip gideceðim bu dünyadan
Belki de kimse hüzünlenmeyecek arkamdan
Gözlerinden iki damla yaþ dökülmeyecek
Kimsenin haberi bile olmayacak
Belki de þu zifiri karanlýðý bitirecek güneþi
Iþýðýný göremeyecek, içimi ýsýtamayacaðým
Galiba elveda bile demeden
Sessiz ve sedasýz bir þekilde çekip gideceðim
Bu dünyadan, senden
Ayrýldýk iþte ve ben kaybettim
Piþmanlýklarým gözyaþý olarak dökülür
Ýçimde yanan ateþi söndürmek yerine, harlar, kora çevirir
Bir gün, seni unutur muyum diye, kendime sordum
Aslýnda sormak istedim ama soramadým
Senin için bu daðlarda sessiz çýðlýklar atýyorum, duyulmayan
Gerçek ayrýlýk kafamýzdaki ayrýlýktý
Mesafelerle olan deðil
Ama þimdi kafalar da ayrýlmýþ
Ve ben bir yola çýktým, sen de kendi yoluna
Bu yollar kesiþmez, bilirim
Hatta benim buradaki yollarým
Hiçbir yere gitmez, çýkmaz sokak gibi
Bu dünyada canýmý çok þey acýttý
Ama hiçbir þey senin yokluðun kadar acýtmadý
En çok sana ihtiyacým var
Þu daðýn eteðinde titreyen bedenimin sýcak tenine
Ilýk nefesine ihtiyacý var ama sen yoksun
Çok seven, çabuk mu kaybeder hayatta?
Ben ise seni bulmadan kaybettim
Ýnsan bazen vazgeçermiþ, sevmediðinden deðil
Sevdiðine dair hayallerinden, ecelden
Üzülme deseler de bu söz bana göre deðil
Bu söz bana boþ geliyor
Çünkü sen yoksun ve ben kaybettim
Ayrýca sensiz bir yaþama nasýl üzülmeyeceðim ki?
Hiç yaþamasaydým, hiç sevmeseydim, sözünü
Ben söylemek istemiyorum
Çünkü hayatýmda, her þeye deðer bir tek sen vardýn
Ýþte þimdi gidiyorum
Ýçimde sana dair hiçbir piþmanlýk olmadan
Çünkü sen bana ümit vermedin
Belki de beni hiç sevmedin
Ben kendimi kandýrdým
Belki de böyle inanmak istedim
Varsýn, benim kaderim de seni özlemek
Yol beklemek, hasretinle yanmak olsun
Hâlbuki, seni seviyorum cümlesini
Senden ne kadar da çok duymak isterdim
Hiç kimse de sen gibi söyleyemezdi
Zaten söylese de bir anlamý olmazdý
Burada yalnýzlýðýma, hayallerime seni ortak ediyorum
Senin ise bundan haberin bile yok
Oysa aþkýn bana güç, derman oldu
Umutsuz olsa da hala beklerim seni
Artýk konuþamýyorum, sensiz ve sessizim
Sana dair her þeyi içime atýyorum
Üstüne de gözyaþlarýmý döküyorum
Gözlerimin feri sönmüþ
Dizlerimin baðý çözülmüþ ve korkuyorum
Evet, korkuyorum artýk, düþüp kaldým bu daðlarda
Gecenin bir yarýsý, gökteki yýldýzlar parlýyor
Bir de ýþýk veren ay
Yüzümde bir tebessüm
Gözlerimde anlam veremediðim bir ýþýltý
Aklýmda ise yine sen
Senden güç alýp direnmeye
Ayakta kalmaya çalýþýyorum
Çünkü buralarda düþen yerde kalýyor, kalkamýyor
Sen de düþme çünkü elinden tutan olmaz
Düþmanýn çoksa vuranýn da çok olur, unutma!
Seninle bir araya geldiðimizde gözlerinin içine bakamaz
Hep gözlerimi kaçýrýrdým
Dediðim gibi elimi tutmak istediðinde
Utanmýþ ve elimi kaçýrmýþtým
Þimdiki aklým olsa kaçýrmazdým
Þimdi sensizim, karþýmda ise sen deðil zalim daðlar
Ölüm kokan daðlar var
Senden ayrýlalý kaç yýl, ay ve gün olmuþ
Hiç hesaplamadým çünkü her gün bana bir yýl gibi geldi
Sensiz her þey bana anlamsýz ve boþ
Anladým ki her þey seninle güzelmiþ
Maalesef bunu çok geç olsa da anladým
Sen varken, hiçbir þey bana dokunmazdý
Seni beklerken soðukta üþümez
Ýliklerime kadar ýslandýðým yaðmurdan bile zevk alýrdým
Bilirdim ki sen gelecektin
Ýçim kýpýr kýpýr olurdu, kuþlar baþka öterdi
Çiçekler baþka güzel açardý, papatyalar ise sendi
Bana, sen gibi de kokardý
Þimdi her þeyi, en çok da seni özlüyorum
Sen yoksun ve ben kaybettim
Senin yokluðun ise benim de yokluðum, hiçliðimmiþ
Bunu þu an çok iyi anladým
Þimdi ne söylesem ne yazsam boþ
Hiçbir þey, biliyorum ki seni bana getirmeyecek
Ama ben yine de söylüyorum
Belki de ayný þeyleri söyleyip yazýyorum
Bu içinde bulunduðum durumdan ve sana olan aþkýmdan
Belki de çaresizlikten
Olsun ben yine de içimi daðlara
Esen rüzgâra boþaltýyorum
Ama sesim daðlarda yankýlanýp
Tokat gibi gelip yüzüme çarpýyor
Esen rüzgâr ise alýp götürüyor
Biliyorum ki sana getirmeyecek
Ve benimle birlikte yok olacak
Hayli zaman geçti, belki beni hatýrlamayacaksýn bile
Senin þu an ne yaptýðýný
Kiminle ne yaþadýðýný merak ediyorum
Ýyi misin, mutlu musun, saðlýðýn yerinde mi?
Ben, seni hep gülerken hatýrlamak istiyorum
Çünkü içimi yakan, beni benden alan o gözlerine yaþý
Gül yüzüne hüznü hiç yakýþtýramadým
Þu an yorgunum, o eski kuvvetim de yok
Gecenin zifiri karanlýðý, içimizdeki ölüm korkusu
En ufak bir çýtýrtý da duyduðum korkuyla karýþýk heyecanla
Vücudumun titremesine baðlý olarak
Bazen hayal bile kuramýyorum
Þuurum kapanýyor, belki de algý sorunu yaþýyorum
Sen benden gitsen de ben senden gitmem
Ýstesem de gidemem
Çünkü yüreðimde yaþarsýn benimle
Bu yürek attýkça da orada benimle yaþayacaksýn
Sevmek güzel þeydi
Sevilen bir de sen olunca ayrý bir güzeldi
Hani benden gittin ya, ben ne haldeyim bilir misin?
Elimden hiçbir þey gelmiyor ve caným yanýyor
Kaderdi seni benden ayýran
Ayrý dünyalara, ayrý yaþamlara götüren
Bil ki sana dair hep bir gülümseme
Yüzümde bir gülüþ var
Sen yanýmda olmayýnca bir yaným eksik ve yarým
Seni tanýdýktan sonra en çokta
Seni kaybetmenin korkusunu yaþadým
Bu korku hâlâ içimde
Ýçimi de bir kurt gibi kemirir, bitirir
Bu dünyada en çok seni sevdim
En çok da seni istedim
Seni kalbime, gönül köþküme hapsettim
Dünyanýn kötülükleri ve çirkinlikleri sana ulaþmasýn
Ýncinip üzülme diye
Hiçbir þeyi senin yerine koymadým
Biliyorum ki hiçbir þey sen deðil
Ve senin yerini doldurmaz
Sen hep gül!
Ben hep seni böyle gülerken, mutlu olarak hatýrlayayým
Hep ben de kal, hep benimle ol!
Çünkü sen gidersen her þeyim gider
Ellerim boþ kalýr, hayallerim gider
Ve içimde bir korku kalýr
Bu zifiri gece karanlýðýnda
Pusu, ihanet, ölüm kokan daðlarda
Bana kimse el vermez, halin nedir diye sormaz
Bedenim titrer, üþürüm
Seni sevmek kolaydý, zor olansa vazgeçmekti
Ben senden asla vazgeçmedim
Þu an sana, senin sevgine o kadar çok ihtiyacým var ki
Her insan da benim gibi sevemez
Dokunmadan, görmeden
Çünkü umutsuzca beklemeyi her yürek kaldýramaz
Anladým ki aþk senmiþsin
Gözlerindeki ýþýltý, yüzündeki tebessüm
Rüzgârlarda savrulan saçlarýn
Nefesinin ýlýklýðý, teninin sýcaklýðý
Sen olmayýnca, ben hep üþüdüm
Zaten bu daðlar hep soðuk
Yalnýzlýðýný hissediyor ve üzülüyorum
Fakat bundan kurtulmanýn mümkün olmadýðýný da
Çok iyi biliyorum
Sen beni, birdenbire karanlýk olan dünyamdan almýþ
Ve ýþýða, yaþamaya götürmüþtün
Þimdi de sebepsiz ve geldiðin gibi
Ayný þekilde çekip gidiyorsun
Belki de hiç gelmemiþtin
Artýk benim, istesem de eskiye dönme imkâným yok
Yaþadýðým müddetçe yerini bilmediðim
Türlü türlü yerler gezecek
Tanýmadýðým yabancý insanlarla tanýþacaðým
Ama her yerde bil ki seni arayacaðým
Seni bulamayacaðýmý daha þimdiden biliyorum
Fakat seni aramamak elim de olmayacak
Beni bütün ömrümce bir meçhule
Mevcut olmayan bir þey aramaya
Karþýlýksýz bir aþka mahkûm ettin
Belki de bunu yapmamalýydýn
Gönlümde suçlu da olsan
Ben seni her þeye raðmen sevdim
Þimdi ýstýrap çekiyorum
Sen yine de ýstýrap çektiðimi bilme!
Seninle aramýzdaki iliþki de eksik olan neydi?
Bilmiyorum, sýrf bana acýdýðýn için bu kadar üzülmenin
Ya da benimle görüþmenin imkâný yoktu
Bir kadýnýn her þeyini verdiðini zannettiðin an da
Hiçbir þey vermemiþ olduðunu görmekten
Daha büyük bir hayal kýrýklýðý olabilir mi?
Bana en yakýn olduðunu sandýðým sýrada
Benden bütün mesafelerin ötesinde
Uzak olduðunu kabule mecbur olmak çok acý
Bunun böyle olmamasý lazým
Galiba bu iþte, ya ben de bir eksiklik ya da terslik var
Nedense seni her düþündüðümde
Ýçime bir ayrýlýk hüznü düþer
Garipler, öksüz ve yetimler gibi boynum bükülür
Bazen insana görmek yetmez
Sarýlmak, koklamak ister ama yapamaz
Çünkü sevdiði yanýnda yoktur
Böyle anlar da hep yaptýðým gibi resmine baktým
Gözlerim buðulandý, derin bir iç çektim
Gözbebeklerim doldu
Aðlamamak için kendimi tutuyorum
Ama yapamadým
Yanaklarýma doðru yaþlar süzüldü
Elimin tersi ile sildim
Resmindeki mahzun bakýþlarýnýn altýnda
Anlatýlmaz bir güzellik vardý
Her bakanýn göremeyeceði
Çünkü görmek için hissederek
Aþkla bakmak gerekir
Ýnsanýn bakýþý güzel olmalý
Güzel olan insan, ne de olsa güzel bakar
Senin gibi deðil mi?
Aslýnda kalpte yaþanan sevginin lafa, söze ihtiyacý yok
Çünkü gerçek sevgi içten ve samimi olandýr
Her acý insandan bir þeyler götürür lime lime eder
Parçalar, insanýn içini kurutur
Ýnsanýn eli kolu baðlanýr, hareket edemez
Sanki ayaklarýnda prangalar vardýr, benim gibi
Ne yapayým benim de gönlüm sana düþtü
Bu sevda bana neler öðretti neler Ah, bir bilsen!
Dünyanýn bir parçasýyýz hepimiz, canlý cansýz
Ben de bu daðlarla bütünleþtim, bir oldum
Taþý, topraðý, otu, aðacý, rüzgârý
Ve seni sevmek bana bir haz, içime de
Kýr havasýndan alýnan temiz bir nefes gibi ferahlýk verir
Senden uzak olmak aslýnda nefessiz kalmakmýþ
Ve þimdi nefes alamýyorum
Þimdi neredesin, kiminlesin?
Sorusunun burada hiçbir önemi yok
Aslýnda asýl soru, ben nasýlým olmalý
Belki de önemli olan bu
Ýyi olmak için iyilik istemek
Ýyi þeyler düþünmek gerekir
Ama ben iyi þeyler düþünemediðim için galiba iyi deðilim
Sevmek ve tutkuyla baðlanmak benim tek mutluluðum
Belki de en büyük yanlýþým
Yanlýþa, yanlýþ cevap vermek aslýnda çözümsüzlüktür
Haklý olmak bazen yetmez, önemli olmaz
Hayat günahlarýmýzýn bedelini önümüze koyar
Ve bu bedeli de bir þekilde ödetir
Sonuçta ne ekersen onu biçersin
Ýnsan her koþulda, bir þekilde yaþayýp, hayatta kalabiliyor
Burada para pul geçmiyor, hiç de önemi yok
En büyük isteðim sensin
Ekmek ve su kadar sana ihtiyacým var ama sen yoksun
Ölümden sonra ne var, ahiret mi?
Orada sana kavuþabilir miyim, bilmiyorum
Biliyor musun, burada güzel bir gün yok
Hep bir telaþ, hep bir korku
Sabahý olmayan geceler boyunca sýnýrda beklemek
Gerçekten de çok zor
Bazen daðlarda, pusun içinde güneþ gibi yüzün doðuyor
Heyecanlanýyorum, gençliðimiz gözümün önüne geliyor
Sanki þimdi ayný yaþtayým
Belki ruhum, bedenim ayný deðil
Ama þimdi bu daðlarla bütünleþtim
Sanki tüm dünyanýn yükü üstüme bindi
Belki hatalarýmdan ders aldým ama seni kaybettim
Her þey vaktini beklermiþ, ne erken ne de geç
Can hariç kaybedilen her þey, bir þekilde yerine gelir
Ama can, iþte o geri gelmiyor
Benim ilham kaynaðým ise sensin
Bugünüm, yarýným, sonra ki günüm, ýþýðým, hep sensin
Biliyor musun, sen yoksun diye
Kaderime düþmanlýðým, isyaným artýyor
Benim kaderimde seni sevmek ama kavuþamamak varmýþ
Bana mutluluðu anlat deseler, sen der susarým
Þimdi de mutsuzluktan deðil
Sensizlikten susuyorum
Çünkü bu aþkta ben kaybettim…

Sosyal Medyada Paylaşın: