Süreyyam'a

Sevip sevilmeyi bilmeyende mi kabahat,
Yoksa bende mi, söyle Süreyyam?
Söylesin elâlem, kim gardaþ kim zât,
Kim kimle münkaþa eylemiþ de olmuþ agâh?

Gülüp güldürmeyi bilmeyende mi nasihat,
Yoksa bende mi, söyle Süreyyam çekinmeden?
Duysun bu elâlem bunlardýr iþte mâhluk,
Duyan da, gören de bunlardý iþte,
Nedense sustular bencilce ve kalleþçe...

Konuþsun dursun câhil câhilce,
Benim câhilliðim bana yetsin.
Biz kimiz ki konuþuruz?
Bizim dediðimiz kânun geçmez ki sarayda,
Bizim sözümüz, selamýmýz yok ki Bosna’da,
Bize hak görülmemiþ ki gezmek Ýstanbul’da.

Cânilik bize günahmýþ meðer sadece
Ya da suç mu demeliyim GÜNAH yerine
Dinleme onlarý Süreyyam... Dinleme!
Sev beni yine eskisi gibi, nazikçe

Eðer câhil biz isek sahte çiçek koklamadýk diye
Varalým câhil olalým biz de olmaz mý Süreyya?
Eðer biz sarhoþa anlatmýyor isek derdimizi
Varalým ölülere anlatalým olmaz mý Süreyyam?

Varalým köylü olalým Süreyyam?
Yeter ki kara toprak yanýmýzda olsun.
Konuþsun insanlar istediði gibi,
Kokladýðýmýz gül essah olsun.

Niye dinlemedin beni Süreyyam?
Kaldým yalnýz baþýma,
Seni sevmeden önce olduðum gibi.
Sen terk ettiðinden beri durmayan,
Gözyaþlarým gibi...

~Yiðit Gümüþ~



Sosyal Medyada Paylaşın: