DÖNENCE
Güne bakar bir yanýmýz, mahzundur diðeri
Neden aðýr basar þu öte yan, neden ileri?
Renkleriyle haz veren seremoniler vardý
Hep saklarým zihnimde, onlardý bu iþin kârý.
Kar sadece beyaz deðildi, saflýðýn da eþi
Zihinlerde düþünceler neden hep sisli
Gitsin diyedir temennim gün için gece
Aydýnlýk sarsýn her yaný ve pür neþesi.
Benden öütür geri gidilemez bu kesin de
Kendimden baþka herkese bol bol verdim
Zaman, zemin fark etmeden esenliði her demde.
Bir of desem sarsýlýr daðlarý o masallarýn
Düpedüz olur da dünya, depremdir sanmayýn
Ve çarçabuk da geçer hezeyanlarý deli gönlün
Umuda yelkendedir kendini bildi bileli eminim
Korumasý kâbildir saðduyu, inanýn kefilim.
Rüya gibi bir hayat yaþasýn kim varsa canda
Sonu bir þekilde bitiyor bu yolun her nasýlsa
Ýzimiz kalsýn bizim de sabýr, vefa ve imanda.
En müþküllerindeyim výz gelir tüm imtihanlar
Bir ve kudretli olan yoldaþýmdýr, en büyük kâr.
Nasýl edeyim ki isyan, sahibi var ta ezelden
Bir fasýl yaþamaktayýz, nefesler ki derinden
Benim olmayanda yoktur gözüm, gölgeyim
Gerçekten içini dolduracaðým o gün gelecek
Cümlenin amelleri elbet kendine de dönecek.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.