CANIM YANIYOR!

Papatyam!
Dünya çok kötü, yok, deðil
Aslýnda dünya deðil, kötü olan bizleriz
Yaptýðýmýz insanlýk dýþý þeylerle
Dünyayý yaþanmaz hale getirenler
Ýnsanlar olarak bizleriz
Bu arada emniyet tedbirleri artýrýldý
Bu gece de nöbetteyim
Bu nöbetler, adeta sana hasret nöbetleri
Sensiz kaçýncý gece, kaçýncý nöbet?
Artýk sayamýyorum, hatýrlamýyorum bile
Gökyüzünde yýldýzlara bakýyorum
Sanki hepsinin yerini ezberledim
Allah’ým bu ne çaresizliktir?
Adeta hapisteyim, üzerime açýlmayan kapýlar örtüldü
Bir zindan karanlýðý içime sinmiþ
Sürgünüm desem, deðil
Adýna vatan borcu diyorlar
Ah, bir de sen
Asýl dayanýlmaz olansa senin yokluðun
Belki de ölümle kol kola yaþadýðýmýz için böyleyim
Sonuçta býrakýp gideceðin bir dünya için
Niye kendini bu kadar hýrpalayýp duruyorsun?
Kazandýðýn, sahip olduðun her þeyi
Aldýðýn nefesin sahibine býrakmayacak mýsýn?
Kefenin cebi olsa bile sana ne faydasý olacak?
Mezarda seninle birlikte çürümeyecek mi?
Ýyilik varken bunca kötülük, canavarlýk niye?
Bir gün de gözyaþlarýmýz mutluluktan aksýn be!
Bugünü yaþamak lazým çünkü yarýn yok
Ama gel de bugünü yaþa, neyini yaþayacaksan?
Hatta býrak bugünü, buralarda birkaç saat sonrasý bile yok
Papatyam, korkuyorum sensizlikten, býrakýp gitmekten
Her geçen gün, hatta her saat üzerimdeki yük
Verilen yeni sorumluluklarla aðýrlaþmakta
Bense altýnda ezilmekteyim
Gece yarýsý içimi donduran bir ayaz çýktý, üþüyorum
Aldýrmýyorum, çünkü ben, sensiz hep ayazdayým
Hep üþüdüm, üþüyorum!
Papatyam, hiçbir þey eskisi gibi deðil
Ne geçen günler, ne de hayat
Güneþ, ay ve yýldýzlar bile artýk bana farklý gelmeye baþladý
Eskiden yalnýz kalmak bana koymazdý
Gece uykusuz kalmak bile
Uykusuz geçen gecelerde sana dair hayaller kurardým
Bilemedim, belki de seni düþünmekten uykusuzum
Aslýnda biliyorum da
Sen diye, bilemedim diyorum
Hayallerim de bile kýþým, bahar olurdu
Þimdi ise hep kýþ, üþüyorum
Evet, hayatýmda hiç olmadýðý kadar üþüyorum
Ve caným yanýyor sensizlikten…


Sosyal Medyada Paylaşın: