Ýlklerimde kaybettim masumluðumu. Ýlklerim kadarda çoktur günahým. “iyi” etiketi sizin olsun, “kötü” benim. Masum olmak gibi bir kaygým yokken Yapmamak gibide yakýþmayaný. Zorlamayýn beni iyiliðe. Bulaþýrým.
Ýhanette ederim yalanda söylerim. Ne dilim kalbime baðlýdýr Nede kalbim nur-u aladýr Hoþa gitmese de, hazza giden zevklerim var. Yetmiþ kiloda bir yaratýlaným ama Neyleyim o da kaypak Yanýma gelirken biliniz peygamber deðilim. Temizim diyen uzak dursun. Kirletirim.
An olur; “seni seviyorum bülbül-ü þeydaným” derken dilim Aklým yatakta olur, fikrim duygusuz seviþmelerde. Bir daha söylüyorum; Yaþamadýðým ilklerim kadar masumum Bal yememiþe dar’ a çekilirim. Ama derse ki aðzýnda bal tadý olan; bal yeme Küfrederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Pusat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.