BİZ ARKADAŞTIK
Papatyam!
Bir ömür, umutlarýmý ve hayallerimi
En önemlisi de arkamda seni býraktým
Bir gün sana kavuþmak hayaliyle
Buralarda ölüme inat direniyorum
Bilmiyorum daha kaç günüm var?
Daha kaç gecem sensiz geçecek?
Geçen günleri, geceleri ne bildim, ne de saydým
Çünkü sen yoksun Papatyam!
Bir Ankara’ya gelsem
Ve yine seninle okul yolunda yürüsek
Biliyorsun, okul yýllarýmýz çok zordu
Sokakta sað sol çatýþmasý vardý
Sonrasýnda 12 Eylül darbesi
Biz de maðdur olduk, yandý canýmýz
Beller ödedik ama tüm bu olanlara raðmen
Çocuklar gibi mutluyduk
Yaþadýðýmýz yer gece kondu bölgesi
Yol, su ve elektrik yoktu, kaldýrýmlarýmýz yoktu
Yollarýmýz topraktý, yazýn toz, kýþýn çamurdu
Okuma yazmayý gaz lambasý ýþýðýnda öðrendik
Kýþlar soðuktu, sert eserdi rüzgârlar
Yüzümüze vurur, buz kestirirdi
Yanaklarýmýz kýzarýrdý
Kara, bata çýka okul yolunda yürüdük
Tek derdimiz okula ulaþmaktý
Çocukluk iþte, korkuyorduk
Herkesin bir hikâyesi vardý
Belki de gönlünde bir sevdiði
Söyleyemezdi çoðu kez, aþkýný içinde yaþardý
Herkesin geldiði yöreye göre gelenek ve görenekleri vardý
Ama biz arkadaþtýk
Sahiplenirdik birbirimizi
Mahalledeki kýzlar namustu, bacýydý
Herkes birbirini tanýr, selam vermeden geçilmezdi
Yerli malý haftasý yapýlýrdý
Aþý yapýlýrdý, korkardýk canýmýz yanacak diye
Okuldan kaçmaya çalýþanlar olurdu
Yakalanýr zorla da olsa aþý olurlardý
Süt tozu verilirdi
Traktörlerde satýlan suyla, ihtiyacýmýzý giderirdik
Yaþadýðýmýz yer adý üstünde gecekondu
Evimizde hizmetçi yoktu
Her iþimizi kendimiz yapardýk
Oyuncak yoktu, kendi oyuncaðýmýzý kendimiz yapar
Onlarla oyunlar oynardýk
Yediðimiz meyve çekirdeklerinden
Gazoz kapaðý, misket ve sigara kâðýdýndan
Ütmesine oyunlar
Yakan top, körebe, saklambaç, çelik çomak, kuka
Çember çevirme, istop, bazen de uzuneþek
Yere, okuldan çaldýðýmýz tebeþirle çizgiler çizer
Taþla seke sek oynardýk, kýzlar ip atlardý
Kendi yaptýklarý oyuncak bebekleri olurdu
Park yoktu, kendi salýncaðýmýzý kendimiz yapar
Birbirimizi sallardýk
Yýrtýk ve patlak topun peþinden koþardýk
Bayram harçlýðýmýzý aldýðýmýz zaman çok mutlu olurduk
Ýlk gittiðimiz yer de bakkal olurdu
Sonrasýnda Gençlik Parký, bir de bisikletçi
Kýþ günlerinde soba üzerinde tuðla ýsýtýlýr
Sonra ýsýtýlan tuðla bir beze sarýlýp yataðýn içine konurdu
Böylece o soðuk gecelerde ýsýnýrdýk
Ayrýca kýþýn, kestane piþirmek lükstü
Mýsýr patlatýrdýk yanan sobada
Gündüz kartopu oynar
Kendi yaptýðýmýz kýzaklarla kayardýk
Gazozun içine leblebi atar
Köpürtüp taþan gazozu yere dökülmesin diye de
Aðzýmýza emzik misali götürüp höpürdeterek içerdik
Yedek elbisemiz yoktu
Bazen annelerimizin yama yaptýðý elbiseleri giyerdik
Yeni elbiseler ancak bayramdan bayrama alýnýrdý
Adeta çifte bayram yapardýk
Bayramlarda ev ev gezer, el öpüp þeker toplardýk
Teksas, Tommiks, Zagor, Karaoðlan
Bir de Gýrgýr filan okurduk
Bu kitaplardaki gibi olmasa da
Kendimize tahtadan kýlýç, kalkan, tabanca, tüfek
Aðaç dallarýndan sapan, yay ve ok yapar
Mahalle aralarýnda savaþ yapardýk
Yazýn açýk hava sinemalarýna giderdik
Evcilik oynar, bahçede ev yapar
Birbirimize misafirliðe gider
Çamurdan yaptýðýmýz bardak ve tabaklar da
Ýkramlar yapardýk
Yazýn, akþam oldu mu komþularýn meyve bahçelerine dalar
Adeta aðaçlar da sahiplerine yiyecek meyve býrakmazdýk
Bu anlattýklarýmý kimseler bilmese de
Sen yaþadýðýn için bileceksin
Çünkü biz arkadaþtýk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.