Gönül Penceremin Perdeleri

gönül penceremin perdeleri yýrtýk
camlarý çatlak ve kýrýk açýp kapama mandalý bozuk
bakýyorum dýþarýya penceremden
bütün tabiatýn yüzü sararýk soluk

üþüyor yüreðim titriyor gönlüm
ruhumda bir karamsarlýk
beynim tutsak aklým karýþýk
bahçe duvarýný sabýrlý ýsrarlý sarýyor sarmaþýk

bir serçe kondu bahçe duvarýnýn yanýndaki
henüz fidanlýktan kurtulamamýþ
ama aðaçta olamamýþ dudun dalýna
oda ne yavruydu nede anaç
ötüþünden çevresine þaþkýn þaþkýn
bakýþýndan belliydi
aniden korkuyla telaþla uçtu
avlanmaya yeni baþlamýþ bir kedi yavrusu
aðacýn yanýndan uzaklaþtý

hava biraz açar gibi oldu
rüzgar yavaþladý vakit öðleyi geçti
ikindi yakýn sonra akþam olacaktý
gece baþlayacak karanlýk basacak
ay penceresine siyah bir perde çekecek
yýldýzlar ýþýklarýný söndürecek yine
sabah güneþ yüzünü göstermeden doðacak
gözlerim yine pencereden dýþarýya bakacak
yine karamsarlýk yine hüzün

bahçe duvarý ve sarmaþýk
bütün tabiatýn yüzü sararýk soluk
pencerenin perdeleri yýrtýk
camlarý çatlak ve kýrýk

kölecioðlu derdin dermansýzmý ki
derbederce dert yandýn
hiç mi çare yok biçare kalýp periþan oldun
parçalanmýþ yüreðin hüzünle dolmuþ gönlün
böyle hal deðil bilesin senin halýn

Ahmet kölecioðlu 1985

Sosyal Medyada Paylaşın: