GÖZLERİN

Yedikat alemde kayýp giderken
Gönül otaðým da durdu gözlerin
Yetmis üç bin serhat cihat ederken
Sancaklar çekilen surdu gözlerin

Yüreði dövdürdüm ateþe kora
Ölüm emri midir açtýðýn yara
Birisi anlatsýn söylesin yare
Cihata sürgüne sürdü gözlerin

Eyy günüm güneþim kýþým turabým
Sýðýndýðým evim yurdum harabým
Beni sarhoþ eden demli þarabým
Þiarý ortadan yardý gözlerin

Biri açýlmamýþ iðde danesi
Biri kainatýn en þahanesi
Emsalsiz yaratmýþ yok bahanesi
On sekiz bin alemde sýrdý gözlerin

Ne yazlar atlattým ne karakýþlar
Islatmaz nafile yaðan yaðýþlar
Toprak bayram eder ölüm alkýþlar
Beklenmedik anda vurdu gözlerin

Özenmiþ özünden vermiþ yaradan
Deniz ile gökten dermiþ yaradan
Kaþlarýn altýna sermiþ yaradan
Kalbimi candan ayýrdý gözlerin

Ýlahi Nazarda saklý inan ki
Önünde perde sis duman var sanki
Ýsmailcesine kurban var sanki
Haruni’yê hüküm verdi gözlerin .


HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: