GÖZLERİN

Yedikat alemde kayýp giderken
Gönül otaðým da durdu gözlerin
Yetmis üç bin serhat cihat ederken
Aþýlmaya kale surdu gözlerin

Yüreði dövdürdüm ateþe kora
Ölüm emri midir açtýðýn yara
Birisi anlatsýn söylesin yare
Fizana sürgüne sürdü gözlerin

Eyy günüm güneþim kýþým turabým
Sýðýndýðým evim yurdum harabým
Beni sarhoþ eden demli þarabým
Þiarý ortadan yardý gözlerin

Biri açýlmamýþ iðde danesi
Biri kainatýn en þahanesi
Emsalsiz yaratmýþ yok bahanesi
On sekiz bin alemde sýrdý gözlerin

Ne yazlar atlattým ne karakýþlar
Islatmaz nafile yaðan yaðýþlar
Toprak bayram eder ölüm alkýþlar
Beklenmedik anda vurdu gözlerin

Özenmiþ özünden vermiþ yaradan
Deniz ile gökten dermiþ yaradan
Kaþlarýn altýna sermiþ yaradan
Zuhuri alemde vardý gözlerin

Kirpiðin de örlü sýrman var sanki
Uðruna adanmýþ kurban var sanki
Padiþahdan emir ferman var sanki
Cihani kuþattý sardý gözlerin .


HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: