GÖZLERİN
Yedikat alemde kayýp giderken
Gönül otaðým da durdu gözlerin
Yetmis üç bin serhat cihat ederken
Aþýlmaya kale surdu gözlerin
Yüreði dövdürdüm ateþe kora
Ölüm emri midir açtýðýn yara
Birisi anlatsýn söylesin yare
Fizana sürgüne sürdü gözlerin
Eyy günüm güneþim kýþým turabým
Sýðýndýðým evim yurdum harabým
Beni sarhoþ eden demli þarabým
Þiarý ortadan yardý gözlerin
Biri açýlmamýþ iðde danesi
Biri kainatýn en þahanesi
Emsalsiz yaratmýþ yok bahanesi
On sekiz bin alemde sýrdý gözlerin
Ne yazlar atlattým ne karakýþlar
Islatmaz nafile yaðan yaðýþlar
Toprak bayram eder ölüm alkýþlar
Beklenmedik anda vurdu gözlerin
Özenmiþ özünden vermiþ yaradan
Deniz ile gökten dermiþ yaradan
Kaþlarýn altýna sermiþ yaradan
Zuhuri alemde vardý gözlerin
Kirpiðin de örlü sýrman var sanki
Uðruna adanmýþ kurban var sanki
Padiþahdan emir ferman var sanki
Cihani kuþattý sardý gözlerin .
Þaiirin her sözü gönüllerde incidir
Cahilin her sözü hem aðlatýr hem incitir
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.