hafıza

yýkýk dökük bahçelerden geçtik
yýkýk dökük gönüllerin içinde saklý
oturmuþ mutsuzluðun yaný baþýnda
o son mumu da üfleyip
içinden karanlýðý öylece geçiren
öylece yürüyen ve büyüyen
omurgasýndan doðrulup
uyanamamayý silkeleyip omzundan
geçtik onca asýr ve aþýrýlýðýný kýrbaçlayarak uykumuzun.

nasýl hissedemiyorsun soyut heykeller yonttuðumu
nasýl unutulur ellerinin nasýrý
bakýþlarýnýn keskin ucuna baykuþlar deðiyor
titrek ve buðulu akþamlarýn
sancýlý basamaklarýný çýktýk
hatýrla kendi çölüne kaçan o yalnýzý
kalbin kýmýldayacaktýr hatýrla.

korkuyorum ne vakit diþlesem bir elmayý
taksam sepeti koluma
her þeyin ve herkesin bir yolu mutlaka olmalý
oturdum olmalarý ve caymalarý boyuyorum upuzun
en aykýrý yanyanalýklarýný iyi niyetlerimin
en uygunsuzunu getirip koyuyorum önüne
bir ceylaný geçirdik içimizdeki ormanýn en kuytusundan
beraber yazdýk beraber okuduk
düzenbaz kalabalýklarýn düzensiz adýmlarý kulaðýmýzda.

mimlenmiþliðimizi ellerimizin
ve kibrinin büsbüyüklüðünü yontarak
bir dursam orasýnda kutsal hiçliðin
belki biraz gölgesinde yýlgýn ve yanýlgan bir aðacýn
gölgesinde dursam yani dursam
ve dönsem upuzun dönsem bir heykele
yüzümün porseleninde dünyanýn bütün kara parçalarý kýrýlmýþ
hatýrla.



Sosyal Medyada Paylaşın: