Bir gün kendime gelirsem Kovarým beni benden Çünkü senin yanýndýr yerim ...ve hiçbir gece koynuma girmedi sensizlik Yemin ederim
En büyük özgürlüðümdür sana esir olmak En tatlý þarkýdýr benim için dilinden dökülen her sürçülisan Aþkýnýn yurduna varýrsam kýrýlsýn zemberek Dursun zaman
Bir gün kendime gelirsem Kovarým beni benden Hayatta baþarýlý olamam bu hayat sýnavýnda tek baþýna Gölgende gizlidir iz düþümü hislerimin
Elini uzattýðýnda þahlanýr cesaretim Düþtüðüm yerlerde olursan ayaða kalkarým Yanýmda sen yokken anlamý bile kalmaz korkmanýn
Ýki dua birden okudum her semaya baktýðýmda Ýki kere tövbe ettim günahlarýmýz için Ýki kere piþman oldum Birle üç arasýndaki bir menzilde pervane gibi dönüp durdum
Bir gün kendime gelirsem Kovarým beni benden Tek aðýtýn bile iki hüznüyüz biz Ayný sofrada olsun rýzkýmýz Ayný þiiri okuyalým ...ve iyi dinle son dileðimi N’olur gözlerine baka baka tebessüm ederek can vereyim Ayný anda ölmesek bile Sakýn fazla bekletme beni
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
tövbeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.