Aşkın Ebabil Kuşları
Kayýþý kopmuþ Rus tüfeði gibi upuzun yatarken aramýzda
Ayrýlýðýn fosilleþmiþ cesedi
Aþk…
Sýrça köþkünde artýk aðýrlamaz bizi
Allayýp pullasak da
Kýrk yamalýk gibi eðreti durur üstümüzde
Aþkýn kadife kaftaný
Gürültülü kahkahalar atýp
Sahte mutluluk gülüþleri daðýtsak
Doðum lekesi gibi sýrýtýr yüzümüzde mutsuzluk
Hangi kapýyý çalsak
Þeytan taþlar gibi taþlar bizi
Aþkýn ebabil kuþlarý
Girenin geri döndüðü çýkmaz bir sokak
Postacýlarýn bile bilmediði yitik bir adresiz artýk
Issýz, sapa
Ýçimiz bir yangýn ertesi
Ýçimiz talan edilmiþ bir vaha
Ýçimiz Kerbela…
Sakýn bir baþkasýný suçlayýp ta
Bizi s/aklama…
Kendi karanlýðýmýzdan korka korka
Korktukça, yeni acýlar doðura doðura
Biz cevapsýz býraktýk bütün soru iþaretlerini
Aþkýn çiçekli patikalarýna sis bombalarý döþeyip
Biz aþkýn ahýný aldýk…
Artýk içimize içimize akýyor hüznümüzün kaný
Ben kuyu’suz Yusuf, sen Yusuf’suz Züleyha
Aþksa…
Kayýp bir kavim anýlarýn parça atlasýnda
Belki Babil…
Belki Gamora...
Hak eden hak ettiðince yaþasýn aþký
Aþk, selam bile vermesin artýk
Bizim gibi korkaklara…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.