HAYAL KIRIKLIĞIM

Papatyam!
Dýþarýda hafif bir yaðmur çiseliyordu
Ortalýða bir sessizlik çökmüþ çýt çýkmýyor
Sadece rüzgârýn sesi duyuluyordu
Çok geçmeden bir ses duydum
Baðýrtý halinde duyduðum sesin sahibi, sendin
Þimþek gibi çakan gözlerinle
Bana dik dik bakýyordun
Adeta saçlarýn dikilmiþ
Hedefe atýlan ok gibi olmuþtu
Kaþlarýný kaldýrdýn, yüzün asýktý
Bana baðýrdýn, sebepsiz
Açýkçasý bu baðýrtýdan korkmuþtum
Oturduðum yerden doðruldum
Ses yok, ben de dut yemiþ bülbül gibi sustum
Boynumu eðdim
Korktuðum baþýma gelmiþ
Ve bu durumu nasýl izah edemeyeceðimi bilmiyordum
Belki de güvendiðin daðlara kar yaðmýþtý
Bir hayal kýrýklýðý içindeydim
Arkandan þaþkýnlýk içerisinde, hayretle baktým
Bu durum beni çok etkiledi
Gözlerimde mahcubiyetin verdiði aðlamaklý bir hal vardý
Yaþattýðým hayal kýrýklýðýndan dolayý
Aðladýðýmý görme diye
Elimle yanaklarýma süzülmekte olan yaþlarý sildim
Neydi bunlarý bana hissettiren?
Sendin Papatyam, sen!
Aþkýnla beni deli divaneye çeviren, sendin sen!

Sosyal Medyada Paylaşın: