Papatyam! Elimde kalem, yazsam bir dert, yazmasam baþka bir dert Ama biliyor musun? Bu satýrlarý yazarken içim rahatlýyor Çünkü aklýmda hep sen varsýn Seni düþünmek bile bana huzur veriyor Çok insan tanýrsýn, hepsi de bir birinden farklý Sen ise çok baþkasýn Çünkü sen benim gönül kapýmsýn Tek korkum bir gün o kapýnýn bana kapanmasý Dýþarýda kalýr, git desen de gidemem Bilirim ki ayaklarým gitmez Çökerim olduðum yere Bir dilenci gibi kapýnda bekler Para deðil ama yüzsüzlük yapar Senden aþk dilenirdim Anla be halimden Papatyam! Ne yapsam da kapýndan, senden gidemem Senden gitmek ölümdür, senle atan kalbime Ve beni kendi ellerinle öldürme!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Atlıhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.