Papatyam! Hüzünüm aðýr adýmlarla yol alýrken geceden Kaldýrýmlar ürkek gözlerle durmadan sana bakardý Dudaklarýmda bir türkü vardý seni rüzgârlara anlatan Nasýl sevdiysem artýk seni Nasýl sýðdýrdým ise nefesimi özlemlerine Bana el olmuþ sesin bölünmesin diye Aþk kemiði bir ayrýlýðýn kollarýnda Acýlarýmýn parmak uçlarýyla Yalnýzlýðýmýn çökmüþ omuzlara dokunuþu Erteledim durdum gözyaþlarýmý Gülüþlerimin tek sebebi Mutluluk olduðunu sanýyordum çocukken Büyümeye baþladýðýnda öðreniyormuþ insan Acýlara da gülüp geçmeyi Bu yüzden deðil mi zaten Ömrümün sokaklarýnda sabahlayan düþleri Kalemin feryadý, þiirlerde medet ummasý Nasýl sevdiysem artýk seni Nasýl sýðdýrsam yüreðime, diþ geçiren gidiþini Tutunup bir turnanýn kanadýna Ayrýlýklara görünmeden gitmeyi Yazmak isterdim seni bir þiirde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Atlıhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.